Biblia Tysiąclecia
Księga Psalmów 49:15
49:1
Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
49:2
Słuchajcie tego, wszystkiego narody, nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
49:3
wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni, bogaty na równi z ubogim!
49:4
Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślanie mego serca - roztropność.
49:5
Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
49:6
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, gdy otacza mnie złość podstępnych,
49:7
którzy ufają swoim dostatkom i chełpią się z ogromu swych bogactw?
49:8
Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu
49:9
- jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy -
49:10
by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.
49:11
[Każdy] bowiem widzi: mędrcy umierają, tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa.
49:12
Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie.
49:13
Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku, przyrównany jest do bydląt, które giną.
49:14
Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie, i [taka] przyszłość miłośników własnej mowy.
49:15
Do Szeolu są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem.
49:16
Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu, bo mię zabierze.
49:17
Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrośnie zamożność jego domu:
49:18
bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za nim.
49:19
I chociaż w życiu sobie pochlebia: Będą cię sławić, że dobrześ się urządził,
49:20
musi iść do pokolenia swych przodków, do tych, co na wieki nie zobaczą światła.
49:21
Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną.