Wyszukiwanie
1Gdy Jezus dokończył wszystkich tych mów, rzekł do swoich uczniów: 2Wiecie, że po dwóch dniach jest Pascha, i Syn Człowieczy będzie wydany na ukrzyżowanie. 3Wówczas to zebrali się arcykapłani i starsi ludu w pałacu najwyższego kapłana, imieniem Kajfasz, 4i odbyli naradę, żeby Jezusa podstępnie pochwycić i zabić. 5Lecz mówili: Tylko nie w czasie święta, żeby wzburzenie nie powstało wśród ludu. 6Gdy Jezus przebywał w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, 7podeszła do Niego kobieta z alabastrowym flakonikiem drogiego olejku i wylała Mu olejek na głowę, gdy spoczywał przy stole. 8Widząc to, uczniowie oburzali się, mówiąc: Na co takie marnotrawstwo? 9Przecież można było drogo to sprzedać i rozdać ubogim. 10Lecz Jezus zauważył to i rzekł do nich: Czemu sprawiacie przykrość tej kobiecie? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. 11Albowiem zawsze ubogich macie u siebie, lecz Mnie nie zawsze macie. 12Wylewając ten olejek na moje ciało, na mój pogrzeb to uczyniła. 13Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła. 14Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów 15i rzekł: Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. 16Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. 17W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? 18On odrzekł: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: "Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami". 19Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. 20Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu ⟨uczniami⟩. 21A gdy jedli, rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi. 22Bardzo tym zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: Chyba nie ja, Panie? 23On zaś odpowiedział: Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. 24Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. 25Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, rzekł: Czy nie ja, Rabbi? Odpowiedział mu: Tak jest, ty. 26A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. 27Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, 28bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. 29Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego. 30Po odśpiewaniu hymnu wyszli ku Górze Oliwnej. 31Wówczas Jezus rzekł do nich: Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada. 32Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei. 33Odpowiedział Mu Piotr: Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię. 34Jezus mu rzekł: Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. 35Na to Piotr: Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. Podobnie zapewniali wszyscy uczniowie. 36Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił. 37Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. 38Wtedy rzekł do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną! 39I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty. 40Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? 41Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. 42Powtórnie odszedł i tak się modlił: Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja! 43Potem przyszedł i znów zastał ich śpiących, bo oczy ich były senne. 44Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzając te same słowa. 45Potem wrócił do uczniów i rzekł do nich: Śpicie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. 46Wstańcie, chodźmy! Oto blisko jest mój zdrajca. 47Gdy On jeszcze mówił, oto nadszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim wielka zgraja z mieczami i kijami, od arcykapłanów i starszych ludu. 48Zdrajca zaś dał im taki znak: Ten, którego pocałuję, to On; Jego pochwyćcie!. 49Zaraz też przystąpił do Jezusa, mówiąc: Witaj Rabbi!, i pocałował Go. 50A Jezus rzekł do niego: Przyjacielu, po coś przyszedł? Wtedy podeszli, rzucili się na Jezusa i pochwycili Go. 51A oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył miecza i ugodziwszy sługę najwyższego kapłana odciął mu ucho. 52Wtedy Jezus rzekł do niego: Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną. 53Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów? 54Jakże więc spełnią się Pisma, że tak się stać musi? 55W owej chwili Jezus rzekł do tłumów: Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę, żeby Mnie pojmać. Codziennie zasiadałem w świątyni i nauczałem, a nie pochwyciliście Mnie. 56Lecz stało się to wszystko, żeby się wypełniły Pisma proroków. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli. 57Ci zaś, którzy pochwycili Jezusa, zaprowadzili Go do najwyższego kapłana, Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Piśmie i starsi. 58A Piotr szedł za Nim z daleka, aż do pałacu najwyższego kapłana. Wszedł tam na dziedziniec i usiadł między służbą, aby widzieć, jaki będzie wynik. 59Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. 60Lecz nie znaleźli, jakkolwiek występowało wielu fałszywych świadków. W końcu stanęli dwaj 61i zeznali: On powiedział: "Mogę zburzyć przybytek Boży i w ciągu trzech dni go odbudować". 62Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego: Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciwko Tobie? 63Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży? 64Jezus mu odpowiedział: Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebieskich. 65Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo. 66Co wam się zdaje? Oni odpowiedzieli: Winien jest śmierci. 67Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go 68i szydzili: Prorokuj nam, Mesjaszu, kto Cię uderzył? 69Piotr zaś siedział zewnątrz na dziedzińcu. Podeszła do niego jedna służąca i rzekła: I ty byłeś z Galilejczykiem Jezusem. 70Lecz on zaprzeczył temu wobec wszystkich i rzekł: Nie wiem, co mówisz. 71A gdy wyszedł ku bramie, zauważyła go inna i rzekła do tych, co tam byli: Ten był z Jezusem Nazarejczykiem. 72I znowu zaprzeczył pod przysięgą: Nie znam tego Człowieka. 73Po chwili ci, którzy tam stali, zbliżyli się i rzekli do Piotra: Na pewno i ty jesteś jednym z nich, bo i twoja mowa cię zdradza. 74Wtedy począł się zaklinać i przysięgać: Nie znam tego Człowieka. I w tej chwili kogut zapiał. 75Wspomniał Piotr na słowo Jezusa, który mu powiedział: Zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.
Porównaj werset ...
Schowek
Kopiuj werset
Zaznacz / Odznacz
Zaznacz wszystkie
Odznacz wszystkie
Link do wersetuNawigacja
Wczytywanie listy ksiąg ...Nie bój się! - Werset na dziś
Wersety o pokoju na 365 dni w roku!
W Chrystusie
Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował.
I Jan 2:6
I Jan 2:6
Kim jesteś i co masz w Chrystusie.
Czy wiesz że?
Czas jaki upłynął od sprzedania Józefa do niewoli jako niewolnika do momentu aż zobaczył swoich braci ponownie wynosił ponad 20 lat (I Mojż 37:2, I Mojż 41:46, I Mojż 41:53-54, I Mojż 42:3).
Fakty i ciekawostki Biblijne.
Obietnice Boże
A tak pozostaje jeszcze odpocznienie dla ludu Bożego; Kto bowiem wszedł do odpocznienia jego, ten sam odpoczął od dzieł swoich, jak Bóg od swoich.
Hebr 4:9-10
Hebr 4:9-10
"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."
Szukaj w dialogach Beta
Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.
Czy napewno chcesz wykonać tę operację ?