1Wzywam[1] więc was, bracia, przez miłosierdzie[2] Boga, abyście stawili swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną[3] Bogu, tę rozumną[4] służbę[5] waszą. 2I nie upodabniajcie[6] się do tego wieku, ale dajcie się przemieniać[7] przez odnowienie waszego myślenia, abyście doświadczyli[8] jaka[9] jest wola Boża, co dobre, przyjemne[10] i doskonałe. 3Bo przez daną mi łaskę mówię każdemu będącemu spośród was: Nie myślcie ponad miarę o sobie, ponad to, co konieczne jest by rozumieć, lecz myślcie rozsądnie[11] , według miary wiary, jaką Bóg każdemu przydzielił. 4Albowiem tak, jak w jednym ciele mamy wiele członków, lecz nie wszystkie członki mają te same działanie, 5Tak wielu nas, a jesteśmy jednym ciałem[12] w Chrystusie, a zgodnie[13] z tym jesteśmy jedni drugich członkami. 6Mamy więc różne dary łaski, według łaski nam darowanej: Czy to prorokowanie, to proporcjonalnie[14] do[15] wiary; 7Czy to służbę, to w służbie; czy ktoś naucza, to w nauce[16] ; 8Czy gdy ktoś zachęca, to w zachęcie; jeśli ktoś się dzieli, to w szczerości; jeśli ktoś przewodzi[17] , to w gorliwości; jeśli ktoś jest miłosierny, to z radością[18] . 9Miłość niech będzie nieobłudna; brzydźcie się złym, lgnijcie[19] do dobrego. 10Miłością braterską jedni drugich miłujcie czule[20] , jedni drugich wyprzedzajcie w okazywaniu szacunku. 11W gorliwości nieopieszali[21] , płonący[22] duchem, Panu służący, 12Radośni nadzieją, w ucisku wytrwali, w modlitwie trwający niezłomnie, 13Miejcie udział[23] w potrzebach[24] świętych, prześcigajcie[25] się w gościnności. 14Dobrze życzcie[26] tym, którzy was prześladują[27] , dobrze życzcie, a nie przeklinajcie. 15Weselcie się z weselącymi, a płaczcie z płaczącymi[28] . 16Bądźcie wobec siebie tej samej myśli; nie rozumiejcie o sobie wyniośle[29] , ale przystawajcie do pokornych; nie stawajcie[30] się rozumni[31] we własnych oczach[32] . 17Nikomu złem za złe nie oddawajcie[33] , troszcząc[34] się o to, co dobre wobec wszystkich ludzi. 18Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi zachowujcie pokój[35] . 19Nie mścijcie[36] się sami, umiłowani, ale dajcie miejsce gniewowi Bożemu; albowiem jest napisane: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan. 20Jeśli więc twój nieprzyjaciel jest głodny, nakarm[37] go, jeśli pragnie, daj mu pić; bo to czyniąc, węgle rozpalone[38] zgarniesz na jego głowę. 21Nie dawaj się zwyciężać złu, ale zło dobrem zwyciężaj.