1Wiemy bowiem, że jeśli nasz ziemski dom, ten namiot[1] , zostanie obalony[2] , mamy budowlę u Boga, dom w niebiosach, nie ręką uczyniony, wieczny. 2Bo i w tym[3] wzdychamy[4] , pragnąc[5] przyoblec się w nasze domostwo[6] , które jest z nieba, 3Jeśli tylko przyobleczeni, a nie nadzy zostaniemy znalezieni. 4Bo i będąc w tym namiocie, wzdychamy obciążeni, ponieważ nie chcemy zdjąć[7] , ale przyoblec, by to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie. 5A Tym, który nas dla siebie do tego przygotował, jest Bóg i który dał nam zadatek[8] Ducha. 6Zawsze więc ufni[9] wiemy, że mieszkając[10] w ciele, jesteśmy oddaleni[11] od Pana; 7Albowiem przez wiarę chodzimy, a nie przez to, co się widzi[12] . 8Ufamy[13] więc i mamy upodobanie raczej wyjść[14] z ciała i zamieszkać[15] u Pana. 9Dlatego uważamy za zaszczytne[16] , czy to pozostając[17] , czy odchodząc[18] , Jemu się podobać[19] . 10Albowiem musimy wszyscy pokazać[20] się przed sędziowskim tronem Chrystusa, aby każdy odebrał to, co poprzez ciało zrobił i ze względu na to, co dokonał – czy to dobrego, czy to złego. 11Wiedząc[21] więc, czym jest bojaźń Pana, ludzi przekonujemy, a dla Boga jesteśmy jawnymi; a mam nadzieję, że i w waszych sumieniach jesteśmy jawnymi. 12Bo ponownie nie polecamy samych siebie, ale dajemy wam powód do chluby z nas, abyście ją mieli przeciw tym, którzy chlubią[22] się z tego, co na zewnątrz[23] , a nie z serca. 13Bo jeśli straciliśmy rozum[24] , to dla Boga; jeśli zachowujemy rozsądek[25] , to dla was. 14Albowiem miłość Chrystusa naciska[26] na nas, którzy to osądziliśmy, że jeśli Jeden za wszystkich umarł, zatem wszyscy umarli; 15A za wszystkich umarł, aby ci, którzy żyją, już nie żyli dla samych siebie, ale dla Tego, który umarł za nich i został wzbudzony. 16Dlatego my, od teraz nikogo nie znamy[27] według ciała, a jeśli i poznaliśmy[28] Chrystusa według ciała, to teraz już Go nie znamy. 17Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym[29] jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe, 18A to wszystko jest z Boga, który nas z samym sobą pojednał przez Jezusa Chrystusa i dał nam służbę pojednania[30] , 19Jako że Bóg był w Chrystusie tym, który świat z samym sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i tym, który w nas złożył[31] słowo pojednania. 20W miejsce[32] Chrystusa jesteśmy posłani[33] , jako samego Boga, który przez nas wzywa, w miejsce Chrystusa prosimy: Bądźcie pojednani z Bogiem. 21Albowiem On Tego, który nie znał grzechu, za nas uczynił grzechem[34] , byśmy w Nim stawali się Bożą sprawiedliwością.