1Dlatego mając tę służbę według miłosierdzia, którego dostąpiliśmy, nie upadamy na duchu[1] . 2Ale wyrzekliśmy się ukrytych[2] spraw hańbiących i nie postępujemy[3] w chytrości, ani nie fałszujemy Słowa Bożego; ale przez ukazanie prawdy polecamy samych siebie sumieniu każdego człowieka przed obliczem Boga. 3A jeśli nasza Ewangelia jest zakryta, to jest zakryta wśród[4] tych, którzy giną[5] . 4Dla niewierzących, którym[6] bóg tego wieku[7] zaślepił myśli[8] , aby nie świeciła im światłość Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. 5Nie głosimy bowiem samych siebie, ale Chrystusa Jezusa, jako Pana, a samych siebie jako niewolników[9] waszych ze względu na Jezusa, 6Ponieważ Bóg, który powiedział: Z ciemności niech zajaśnieje światłość, jest Tym, który zajaśniał w naszych sercach dla oświetlenia[10] poznania chwały Boga na obliczu Jezusa Chrystusa. 7Mamy natomiast ten skarb w naczyniach glinianych, aby wielka obfitość[11] mocy była z Boga, a nie z nas, 8We wszystkim uciskani, ale nie przytłaczani; w niepewności[12] , ale nie w rozpaczy[13] ; 9Prześladowani, ale nie opuszczani; powaleni[14] , ale nie pokonywani[15] ; 10Zawsze nosząc na ciele śmierć Pana Jezusa, aby i życie[16] Jezusa zostało ujawnione na naszym ciele. 11Zawsze bowiem my, którzy żyjemy, jesteśmy wydawani na śmierć z powodu[17] Jezusa, aby też życie Jezusa zostało ujawnione w śmiertelnym ciele naszym. 12Tak że śmierć prawdziwie[18] działa w nas, a życie w was. 13Mając więc tego samego ducha wiary, według tego, co jest napisane: Uwierzyłem, dlatego też przemówiłem i my wierzymy, dlatego też mówimy, 14Wiedząc, że Ten, który wzbudził Pana Jezusa i nas wzbudzi przez Jezusa, i postawi razem z wami przed sobą. 15To wszystko bowiem jest dla was, aby łaska obfitująca ze względu na wielu, zaobfitowała w dziękczynienie ku chwale Bożej. 16Dlatego nie upadamy na duchu[19] ; ale chociaż nasz zewnętrzny człowiek jest niszczony, jednak ten wewnętrzny jest odnawiany[20] z dnia na dzień. 17Gdyż nasz chwilowy, lekki ucisk sprawia nam w coraz większej mierze obfitość[21] wiecznej chwały, 18Nam, którzy nie patrzymy[22] na to, co widzialne, ale na niewidzialne; albowiem to, co widzialne jest chwilowe, a niewidzialne wieczne.