1Zabiegajcie[1] o miłość; starajcie się też usilnie[2] o to, co duchowe; a najbardziej[3] o to, by prorokować. 2Albowiem kto mówi innym językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu; nikt go bowiem nie słucha[4] , a on w duchu[5] mówi tajemnice. 3Ale kto prorokuje, mówi ludziom ku zbudowaniu, zachęceniu i pocieszeniu. 4Kto mówi innym językiem, buduje[6] samego siebie; a kto prorokuje, ten buduje zbór. 5A chciałbym, abyście wszyscy mówili innymi językami, lecz bardziej, abyście prorokowali; większy bowiem jest ten, który prorokuje, niż ten, który mówi innymi językami, chyba żeby tłumaczył[7] , by zbór otrzymał zbudowanie. 6A teraz, bracia, jeśli przyszedłbym do was, mówiąc innymi językami, na co bym się wam przydał, jeśli nie mówiłbym do was, czy[8] to w ramach objawienia, czy poznania, czy prorokowania, czy nauki? 7Przecież i rzeczy martwe, które wydają dźwięki, jak flet albo cytra, gdyby nie wydały[9] różnych dźwięków, jak dałoby się rozpoznać, co jest grane na flecie[10] , a co na cytrze[11] ? 8Jeśli bowiem trąba wydaje niewyraźny dźwięk, kto będzie gotować się do wojny[12] ? 9Tak i wy, jeśli w innym języku nie wydacie słowa zrozumiałego, to jak można rozpoznać, co zostało powiedziane[13] ? Mówić bowiem będziecie na wiatr[14] . 10Jest tak wiele przykładów dźwięków na świecie, i nic nie jest bez dźwięku. 11Jeślibym nie znał znaczenia słów[15] będę dla tego, do którego mówię, cudzoziemcem[16] ; a ten, który do mnie mówi, będzie dla mnie cudzoziemcem[16] . 12Tak i wy, skoro jesteście zapaleńcami[17] duchów, pragnijcie[18] obfitować w te, które budują zbór. 13Dlatego ten, kto mówi innym językiem, niech się modli, aby mógł tłumaczyć. 14Bo jeśli modlę się innym językiem, modli się mój duch; ale rozum mój jest bezowocny[19] . 15Co zatem jest? Będę modlił się duchem[20] , będę modlił się i rozumem; będę śpiewał[21] duchem[20] , będę też śpiewał rozumem. 16Stąd, jeśli będziesz błogosławił duchem, w jaki sposób, zajmujący miejsce prosty człowiek[22] , powie na twoje dziękczynienie: „Amen”, skoro nie rozumie, co mówisz? 17Ty wprawdzie pięknie[23] dziękujesz[24] , ale inny się nie buduje. 18Dziękuję Bogu, że ja więcej, niż wy wszyscy, mówię innymi językami. 19A w zborze wolę powiedzieć pięć słów za pomocą[25] mojego rozumu, aby i innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów w języku niezrozumiałym. 20Bracia! Nie stawajcie się dziećmi w myśleniu, ale bądźcie niemowlętami w tym co złe; a w myśleniu stawajcie się dojrzali. 21W Prawie jest napisane: W obcych językach i przez usta obcych będę mówić do tego ludu; ale i tak mnie nie usłuchają, mówi Pan. 22Zatem inne języki są znakiem[26] czy nie dla wierzących, czy raczej dla niewierzących[27] ; a prorokowanie czy nie dla niewierzących, czy raczej dla wierzących, 23Jeżeli więc zszedłby się cały zbór[28] na jedno miejsce, i wszyscy mówiliby innymi językami, a weszliby tam jacyś prości[29] ludzie albo jacyś niewierzący, czy nie powiedzą, że szalejecie? 24A jeśliby wszyscy prorokowali, a wszedłby ktoś niewierzący albo jakiś[30] prosty[31] człowiek, to jest przez wszystkich przekonywany[32] , i przez wszystkich rozsądzany[33] . 25I tak sprawy ukryte w jego sercu stają się jawne, i tak padając na twarz, odda pokłon Bogu, oznajmiając, że prawdziwie Bóg jest w[34] was. 26Cóż więc, bracia? Gdy schodzicie się, każdy z was ma psalm, ma naukę, ma objawienie, ma inne języki, ma tłumaczenie[35] ; wszystko toniech się dzieje[36] ku zbudowaniu. 27Jeżeli ktoś mówi innym językiem, to niech mówią po kolei, dwóch lub najwięcej trzech, a jeden niech tłumaczy. 28A jeżeli nie ma tłumacza, to niech milczy w zborze, a mówi sobie samemu i Bogu. 29Prorocy natomiast niech mówią dwaj albo trzej, a inni niech rozsądzają. 30A jeżeli inny z siedzących otrzyma objawienie, ten pierwszy niech milczy. 31Bo wszyscy możecie pojedyńczo[37] prorokować, aby wszyscy się uczyli i wszyscy doznawali zachęty[38] . 32A duchy proroków są poddane prorokom; 33Albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju. Jak we wszystkich zborach[39] świętych, 34Kobiety wasze niech milczą[40] w zborach; albowiem nie pozwala się im mówić, lecz mają być podporządkowane[41] , tak jak mówi Prawo. 35A jeśli chcą się czegoś nauczyć[42] , niech pytają w domu swoich mężów, bo hańbiące[43] dla kobiet jest mówić w zborze. 36Czy od was wyszło Słowo Boże? Czy tylko do was jedynych przyszło? 37Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem lub człowiekiem duchowym, niech poznaje dokładnie[44] , że to, co wam piszę, są to polecenia[45] Pana. 38A jeśli ktoś tego nie uzna[46] , niech nie jest uznany[46] . 39A tak, bracia, starajcie się usilnie, aby prorokować i nie zabraniajcie[47] mówić innymi językami. 40Wszystko niech się dzieje godnie[48] i zgodnie z porządkiem[49] .