Nowa Biblia GdańskaKsięga: Przypowieści spisane przez Salomona 5:20 ...
5:1
Mój synu! Uważaj na Moją Mądrość; ku Mojej roztropności skłoń twe ucho,
5:2
Byś zachował rozwagę, a twoje usta strzegły poznania.
5:3
Bowiem usta cudzej kapią samościekającym miodem, a jej podniebienie gładsze jest niż oliwa.
5:4
Ale jej koniec
[1] jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
5:5
Jej nogi schodzą do śmierci, a jej kroki trzymają się Krainy Umarłych.
5:6
Chwieją się jej manowce, byś nie wyrównał sobie drogi życia
[1] ; nie zdołasz jej poznać.
5:7
Zatem teraz, synowie, Mnie posłuchajcie oraz nie odstępujcie od wyroków Mych ust.
5:8
Oddalaj od niej twą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
5:9
Byś nie oddawał obcym twego wdzięku, a twoich lat – okrutnemu.
5:10
By obcy nie nasycali się twoim mieniem
[1] , a twe trudy nie przeszły na cudzy dom.
5:11
Abyś w końcu nie jęczał, kiedy zanikną mięśnie i twoje ciało,
5:12
I powiedział: Znienawidziłem napomnienia, a me serce gardziło przestrogą.
5:13
Nie słuchałem głosu mych przewodników i nie skłaniałem mojego ucha do moich nauczycieli.
5:14
Pośród zboru i zgromadzenia, ledwie nie popadłem we wszelkie nieszczęście.
5:15
Pij wodę z własnej krynicy oraz to, co tryska z dna twojej własnej studni.
5:16
Czy twe źródła mają się przelewać na zewnątrz; strumienie twoich wód na publiczne place?
5:17
Niech należą do ciebie samego, a nie do obcych przy tobie.
5:18
Niech twa krynica będzie błogosławiona, byś się cieszył kobietą twojej młodości.
5:19
Rozkoszna łania, urocza sarna – niech jej piersi nasycają cię każdego czasu; jej miłością wciąż możesz się odurzać.
5:20
Bo czemu, Mój synu, miałbyś odurzać się obcą i pieścić łono cudzej?
5:21
Przed oczami WIEKUISTEGO, drogi każdego są otwarte i On toruje wszystkie jego ścieżki.
5:22
Niegodziwca oplątują jego własne winy oraz zostaje zatrzymany więzami swoich występków.
5:23
On zginie z powodu braku karności i zabłąka się w pełni swojej głupoty.