1Także was, będących umarłymi w fałszywych krokach i grzechach, 2W których niegdyś żyliście według porządku tego świata, w zgodzie z przywódcą zwierzchności sfery powietrznej, duchem działającym teraz pomiędzy dziećmi nieposłuszeństwa. 3Wśród nich i my wszyscy niegdyś byliśmy, chodząc w pożądaniach naszej cielesnej natury, czyniąc wolę ciała wewnętrznego i umysłu, oraz byliśmy z natury dziećmi zapalczywości[1] , tak, jak i pozostali. 4Ale Bóg, co jest bogaty w miłosierdzie, przez swoją wielką miłość, którą nas umiłował, 5I nas, będących umarłymi w fałszywych krokach - ożywił razem z Chrystusem (bowiem łaską jesteście ocaleni od śmierci). 6Pomógł też się podźwignąć i w niebiosach, razem posadził w Chrystusie Jezusie, 7By w nadchodzących czasach, w dobrotliwości dla nas, okazać niezmierne bogactwo Jego łaski w Jezusie Chrystusie. 8Gdyż jesteście zbawieni łaską z powodu wiary; i to nie z was, Boga to dar; 9Nie z uczynków, aby się ktoś nie chlubił. 10Ponieważ jesteśmy Jego dziełem[1] i w Chrystusie Jezusie zostaliśmy stworzeni dla szlachetnych[2] uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich żyli. 11Dlatego wspominajcie sobie, wy, niegdyś poganie w cielesnej naturze, nazywani nieobrzezaniem, z powodu nazywania obrzezką tego, co jest uczynione ręką na cielesnej naturze[1] ; 12że byliście tamtego czasu bez Chrystusa, oddzieleni[1] od obywatelstwa[2] Israela, obcymi dla przymierza obietnicy, nie mający nadziei oraz bezbożni na świecie. 13Ale teraz, w Chrystusie Jezusie, wy, niegdyś będący daleko, pozostajecie blisko przez krew Chrystusa. 14Gdyż on jest naszym pokojem. On uczynił wszystkich tym samym oraz w swoim ciele wewnętrznym zniszczył nieprzyjaźń - ten graniczny mur ogrodzenia, 15Zostawiając bezczynne w naukach Prawo Przykazań; aby czyniąc pokój - z dwóch stworzył w sobie istotę ku jednemu, nowemu człowiekowi. 16Także zgładził w sobie nieprzyjaźń i ponownie, przez krzyż, wszystkich pojednał z Bogiem w jednym ciele. 17Więc przyszedł i ogłosił dobrą nowinę - pokój wam, tym daleko i pokój tym blisko. 18Bo przez niego, w jednym Duchu, wszyscy mają dostęp do Ojca. 19Zatem więc, już nie jesteście obcymi[1] i mieszkającymi obok, ale współobywatelami świętych oraz domownikami Boga, 20Wybudowanymi na fundamencie apostołów i proroków, a jego kamieniem narożnym[1] jest Jezus Chrystus. 21W nim cała, składana razem budowla, wzrasta na czystą świątynię w Panu, 22W którym wspólnie jesteście budowani[1] na siedzibę Boga w Duchu.