Nowa Biblia Gdańska
Księga Psalmów 40:9
Wydobył mnie z ogłuszającej[1] otchłani[2], z grząskiego bagna, i postawił moje nogi na skale[3] oraz upewnił moje kroki.
Przypisy
- [1]Także: grzmiącej; inni: zgubnej.
- [2]Także: jamy, głębi.
- [3]Także: opoce.
Dał też w moje usta nową pieśń[1], chwałę naszego Boga; ujrzą to tłumy, ulękną się i zaufają WIEKUISTEMU.
Przypisy
- [1]Gra wyrazów: Dał mi powód do nowej pieśni.
Szczęśliwy mąż, który BOGA uczynił swą nadzieją, a nie zwrócił się ku ludziom hardym i zwolennikom kłamstwa.
Wiele dla nas spełniłeś – Ty, WIEKUISTY, Boże mój - Twoich cudów i Twych zamysłów; nikt Ci nie dorówna; są zbyt liczne by je wymienić, wymówić, czy wygłosić.
Ofiar bitych oraz darów nie żądasz, w uszy mi to wpoiłeś, nie wymagasz całopalenia, ani zagrzesznej ofiary.
Zapowiadam zbawienie[1] w licznym zborze, oto moich warg nie powściągam, wiesz o tym, WIEKUISTY.
Przypisy
- [1]Septuaginta: sprawiedliwość.
W moim sercu nie ukrywam Twojej sprawiedliwości, o prawdzie i Twej pomocy opowiadam; przed licznym zborem nie taję łaski oraz Twojej niezawodności.
Ty, WIEKUISTY, nie powstrzymasz mnie od Twej litości; niechaj zawsze mnie strzegą: Twoja wierność[1] i prawda[2].
Przypisy
- [1]Także: miłość; Septuaginta: szczerość, prawdomówność.
- [2]Także: trwałość, niezawodność.
Bo opadły mnie klęski bez liczby, moje winy mnie doścignęły i nie mogę ich przejrzeć; są liczniejsze niż włosy mojej głowy, zatem opuszcza mnie moje serce.
Niech się zawstydzą i razem zarumienią ci, co czyhają na me życie, aby je porwać; niechaj pierzchną i okryją się hańbą ci, co pragną mojego nieszczęścia.
Niech się ucieszą i uradują w Tobie wszyscy, którzy Cię pożądają; i niechaj stale powtarzają: Wielkim jest Bóg, miłujący Swoje zbawienie.
Zaś ja biedny i nędzny, lecz Pan o mnie pomyśli; Ty jesteś mą pomocą i moim Zbawicielem; Panie mój - nie zwlekaj!