Nowa Biblia Gdańska
Księga Psalmów 2:1
Powstają królowie ziemi i razem radzą książęta przeciw BOGU, i Jego Pomazańcowi[1].
Przypisy
- [1]Hebrajskie: Mesjaszowi; Septuaginta: Chrystusowi; co znaczy: Pomazańcowi Boga.
Ten, co króluje[1] w niebiosach się uśmiecha, Pan im urąga.
Przypisy
- [1]Dokładnie: siedzący, zasiadający na tronie.
Zatem przemówi do nich w Swoim gniewie[1] i w Swojej grozie ich zatrwoży.
Przypisy
- [1]Inni: Następnie zgromi ich mocarzy.
To Ja namaściłem Mojego Króla na Cyonie[1], na Mojej świętej górze.
Przypisy
- [1]Spolszczone: Syjonie.
Ogłaszam ten wyrok: WIEKUISTY do mnie powiedział: Ty jesteś Moim Synem, Ja cię dzisiaj wydałem na świat[1].
Przypisy
- [1]Także: zrodziłem; spłodziłem.
Roztrącisz[1] je berłem żelaznym, skruszysz je jak garncarskie naczynia.
Przypisy
- [1]Inni: poprowadzisz je (od słowa: pasterzyć).
Składajcie hołd[1] Synowi, aby się nie gniewał i byście nie zmylili drogi; gdyż łatwo zapłonie jego gniew. Szczęśliwi, co u niego szukają schronienia[2].
Przypisy
- [1]Dosłownie: ucałujcie syna; inni: ucałujcie wybrańca.
- [2]Także: Jemu ufają.