Nowa Biblia Gdańska
Księga Koheleta 12:3
W twoich młodzieńczych dniach pamiętaj o swoim Stwórcy, zanim nadejdą dni złowrogie oraz zbliżą się lata, o których powiesz: Nie mam w nich upodobania.
W dniu, gdy dygoczą stróże domu[1], uginają się dzielni mężowie; młynarki[2] próżnują, bowiem ich coraz mniej, i ściemniają się wyglądający zza krat[3].
Przypisy
- [1]W metaforycznym obrazie starości chodzi najprawdopodobniej o ręce; ** zęby; *** oczy.
Gdy przy coraz cichszym klekocie młyna zamykają się drzwi na ulicę[1], każdy się zrywa na szczebiot ptaka i przytłumione jest wszystko, co służy do śpiewania.
Przypisy
- [1]J.w; najprawdopodobniej usta lub uszy.
Gdy przed każdym wzniesieniem występuje obawa; po drodze zjawiają się straszydła i zakwita drzewo migdałowe[1]; gdy szarańcza[2] jest ociężałą, jak również przemija żądza. Bowiem człowiek idzie do swego wiecznego domu, a po ulicach krążą żałobnicy.
Przypisy
- [1]J.w; najprawoopodobniej chodzi o siwiznę, bo w porze opadania kwiat migdałowy jest zupełnie biały.
- [2]J.w; chodzi o skaczącą szarańczę, która nie umie latać.
Jeszcze zanim się zerwie srebrny sznur, stłucze się złota czasza, rozsypie się wiadro nad zdrojem i skruszy się koło nad studnią.
Lecz ponadto - ponieważ Kohelet był mędrcem - dodatkowo nauczał lud poznania, rozważał, badał oraz układał liczne przypowieści.
Słowa mędrców podobne są do kolców oraz do wbitych gwoździ - te, co pochodzą od przedstawicieli zborów i podane są przez jednego Pasterza.
Co więcej powiedzieć, mój synu? Daj się ostrzec. Nie ma końca tworzeniu licznych zwojów, zaś zbytnie badanie trudzi cielesną naturę.
Celem wszystkich słów, które tutaj słyszano jest[1] stwierdzenie: Obawiaj się Boga i przestrzegaj Jego przykazań. Bo Jego jest cały człowiek[2].
Przypisy
- [1]Inni: Kto to słyszał - słyszał wszystko:.
- [2]Cylkow: Bowiem na tym polega cały człowiek; inni: Bowiem takie jest przeznaczenie każdego człowieka.