„Wszakże odstąpił Edom, aby nie był pod mocą Judy, aż do dnia tego. Odstąpiło także i Lobne onegoż czasu.”

Biblia Gdańska (1881): 2 Królewska 8,22

Nowa Biblia Gdańska
Księga Ezechiela 1:1

1:1
Trzydziestego roku[1], czwartego miesiąca, piątego dnia tego miesiąca, gdy znajdowałem się pośród wygnańców nad rzeką Kebar, stało się, że otworzyły się niebiosa i ujrzałem Bożą wizję.
Przypisy
  • [1]
    Prawdopodobnie licząc od - wymienionego w następnym wierszu - piątego roku deportacji Jojachna, czyli 592 roku przed Chrystusem. Ponieważ król Jozjasz panował 31 lat, zatem prorok liczy – 14 lat panowania Jozjasza, 11 Jojakima i 5 Cydkjasza; razem 30 lat.
1:2
Piątego tego miesiąca, mianowicie piątego roku po uprowadzeniu króla Jojachina,
1:3
Na ziemi kasdejskiej[1], nad rzeką Kebar, rzeczywiście, do Jechezkiela, syna Buzy, kapłana, doszło słowo WIEKUISTEGO, i tam objawiła się nad nim moc WIEKUISTEGO.
Przypisy
  • [1]
    Spolszczone: chaldejskiej.
1:4
Widziałem więc, a oto od północy nadciągał gwałtowny wicher, potężny obłok oraz skłębiony ogień, a dookoła otaczała go jasność; zaś spośród niego, jakby z owego ognia, coś wyzierało – niby widmo błyszczącego złota[1].
Przypisy
  • [1]
    Septuaginta: stopu srebra ze złotem.
1:5
Z jego środka spoglądała na zewnątrz postać czterech żywych istot; na wygląd miały postać ludzką.
1:6
Każda miała cztery twarze i każda z nich cztery skrzydła.[1]
Przypisy
1:7
Ich nogi tworzyło proste udo[1], a stopa ich nóg była jak stopa cielęcej nogi i lśniły jak widmo polerowanej miedzi.
Przypisy
  • [1]
    Czyli bez kolan i stawu.
1:8
Poniżej ich skrzydeł, po czterech ich stronach były ludzkie ręce. A co do ich wyglądu oraz skrzydeł, które były po czterech ich stronach –
1:9
To każde ich skrzydło stykało się z sąsiednim. Kiedy się posuwały – nie odwracały się; każda posuwała się w kierunku swego oblicza.
1:10
Zaś kształt ich oblicza był takim: Twarz człowieka, a po prawej tych czterech - oblicze lwa, a po lewej - oblicze byka, a z tyłu tych czterech - oblicze orła.
1:11
Ich oblicza i skrzydła rozchodziły się[1] ku górze; każda miała po dwa, które stykały się z sąsiednim, a dwa zakrywały ich ciała.
Przypisy
  • [1]
    Także: rozłączały się, oddzielały się.
1:12
I posuwały się – każda w kierunku swego oblicza; tam, dokąd zamierzał dążyć Duch; tam się posuwały, nie odwracając się, kiedy się poruszały.
1:13
Zaś podobizna tych istot – ich spojrzenie to jakby ogniste zarzewia; gorejące jak wygląd pochodni. Ten ogień przebiegał pomiędzy istotami; otaczała go jasność, zaś z ognia szły błyskawice.
1:14
S Owe istoty przebiegały tam i z powrotem na podobieństwo błyskawic.
1:15
Więc przypatrywałem się tym istotom, a oto – na dole, przy owych istotach, po czterech ich przednich stronach – było po jednym kole.
1:16
Wygląd kół oraz ich wykończenie - jak widmo chryzolitu; wszystkie cztery były jednego kształtu, a ich wygląd i wykończenie było takie, jak gdyby jedno koło istniało w środku drugiego.
1:17
W swoim biegu posuwały się w kierunku czterech swych stron i się nie odwracały, kiedy się posuwały.
1:18
Ich obwodom nadana była wzniosłość oraz wspaniałość; bowiem u wszystkich czterech, ich obwody były dookoła pełne oczu.
1:19
Zaś kiedy te istoty się posuwały, posuwały się obok nich także koła; a kiedy te istoty unosiły się nad powierzchnię – unosiły się też i koła.
1:20
Dokąd Duch zamierzał się posunąć i one się posuwały; tam, dokądkolwiek Duch zmierzał, także koła unosiły się zgodnie z nimi. Bowiem duch samych istot był w tych kołach.
1:21
Kiedy się posuwały – posuwały się i one, kiedy stanęły – stanęły i one; a gdy się unosiły nad powierzchnię – zgodnie z nimi unosiły się i koła; gdyż duch samych istot był w tych kołach.
1:22
Zaś obraz nad głowami owych istot przypominał sklepienie, niby widmo wspaniałego kryształu, z wierzchu rozpostartego nad ich głowami.
1:23
A pod sklepieniem, prosto, jedno ku drugiemu, rozpościerały się ich skrzydła; nadto każda z nich miała po dwa, które je zakrywały – dwa zakrywały im ich ciała.
1:24
Usłyszałem szum ich skrzydeł, taki jak szum potężnych wód, jakby odgłos Wszechmogącego; kiedy się posuwały był to odgłos zgiełku, jak wrzawa obozowiska. A kiedy stanęły, to one opuszczały swe skrzydła.
1:25
Wtem rozległ się głos pod sklepieniem, które było nad ich głowami, więc stanęły i opuściły swe skrzydła.
1:26
Zaś ponad sklepieniem, które było nad ich głowami, coś się ukazało – na spojrzenie jak wizerunek tronu z szafirowego kamienia; a na tym wizerunku tronu, ponad nim, u góry – postać, jakby obraz Człowieka.
1:27
I ujrzałem jakby widmo błyszczącego złota, które wewnątrz, dokoła, otoczone było ognistym zjawiskiem. Zaczynając od widma jego bioder – ku górze, oraz od widma jego bioder – ku dołowi. Widziałem niby ogniste zjawisko, a dookoła niego bił blask.
1:28
Widok tego blasku dookoła był jak[1] widmo tęczy, co występuje w deszczowym dniu przy obłoku. Oto widok obrazu chwały WIEKUISTEGO. A kiedy to ujrzałem, padłem na swoje oblicze i usłyszałem głos, który przemawiał.
Przypisy
  • [1]
    Ten hebrajski wyraz jeszcze raz akcentuje, że obraz chwały Bożej daje się opisać tylko w przenośni.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Są jak straszak na polu ogórkowym, nie mówią, trzeba je nosić, bo nie mogą chodzić. Nie bójcie się ich, bo nie mogą szkodzić, lecz nie mogą też nic dobrego uczynić.
Jer 10:5

W Chrystusie

Który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych.
II Kor 1:22

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Zwrot "pod słońcem" został użyty 29 razy w Księdze Kaznodziei Salomona.

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie.
Ps 32:8


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić