Nowa Biblia Gdańska
Księga Estery 3:1
Po tych wydarzeniach król Ahasweros wyniósł Hamana[1], syna Hamedaty, Agagitę[2], i go wywyższył oraz umieścił jego krzesło ponad krzesła wszystkich książąt w swoim otoczeniu.
Przypisy
- [1]Imię Haman mogło być wyprowadzone z języka perskiego od: Humâjűn, co znaczy: Szczęśliwy. W sanskrycie Haman oznacza planetę Merkury. Możliwe jest także pochodzenie od elamickiego bóstwa - Hummana.
- [2]Zdaniem rabinów potomek jednego z królów amalekickich, którzy nosili ogólny tytuł - Agag.
Więc wszyscy królewscy słudzy, którzy znajdowali się przy bramie królewskiej - zginali kolana i korzyli się przed Hamanem; bowiem król tak względem niego zarządził. Ale Mardechaj się nie uginał oraz się przed nim nie korzył.
Zatem słudzy królewscy, którzy się znajdowali w bramie królewskiej, powiedzieli do Mardechaja: Czemu wykraczasz przeciw rozporządzeniu króla?
A gdy mu to powtarzali codziennie, ale ich nie usłuchał - donieśli to Hamanowi, by zobaczyć, czy się utrzyma wymówka Mardechaja; bo im oświadczył, że jest Judejczykiem[1].
Przypisy
- [1]Czyli członkiem plemienia Judy; stąd spolszczone - Żydem.
Zatem gdy Haman zauważył, że Mardechaj się nie ugina oraz przed nim nie korzy - uniósł się płonącym gniewem.
Jednak uważał za niegodne, aby podnieść rękę przeciwko samemu Mardechajowi; bowiem mu doniesiono do jakiego narodu Mardechaj należy. Zatem Haman przedsięwziął, by w całym państwie Ahaswerosa wytępić wszystkich Judejczyków - współplemieńców Mardechaja.
A pierwszego miesiąca, czyli miesiąca Nisan, w dwunastym roku panowania króla Ahaswerosa, rzucono przed Hamanem pur - to jest los, na każdy dzień oraz na każdy miesiąc. Zaś los padł na dwunasty miesiąc, czyli na miesiąc Adar[1].
Przypisy
- [1]Aby znaleźć odpowiedni dzień dla swojego planu, Haman rzuca losy, które wskazują na 13 Adar. Według innych: pur, albo bur to asyryjska nazwa kamyka, którym rzucano losy.
Potem Haman powiedział do króla Ahaswerosa: Istnieje pewien naród pomiędzy twoimi narodami, rozproszony - a jednak odrębny, we wszystkich dzielnicach twojego państwa. Ich prawa odróżniają się od praw każdego innego narodu, a zatem nie spełniają praw króla. Więc nie jest pożądane[1] dla króla, aby ich tak zostawić.
Przypisy
- [1]Także: pożyteczne.
Jeśli król uzna to za dobre, niech się zarządzi na piśmie, aby ich wytępiono. A ja odważę dziesięć tysięcy talentów[1] do rąk tych, którzy zarządzają tymi sprawami, by je złożyli do królewskich skarbców.
Przypisy
- [1]1 srebrny talent babiloński składał się z 60 min po 60 szekli, czyli ok. 59.000 kg. Haman zobowiązuje się dać kolosalną wówczas sumę - 10.000 talentów, ze skonfiskowanych dóbr.
Zaś król zdjął ze swej ręki pierścień i oddał go Hamanowi - synowi Hamedaty, Agagicie, wrogowi Judejczyków.
Potem powiedział do Hamana: Te pieniądze zostawiam tobie, jak również ten naród, abyś z nim postąpił jak to uznasz za dobre.
Dnia trzynastego, pierwszego miesiąca, powołano więc pisarzy królewskich i ściśle tak, jak to zarządził Haman, napisano do królewskich satrapów[1], do namiestników pojedynczych dzielnic oraz do starostów pojedynczych narodów - stosownie do pisma każdej dzielnicy i stosownie do języka każdego narodu. Spisano to w imieniu króla Ahaswerosa oraz opieczętowano królewskim pierścieniem.
Przypisy
- [1]Wyraz zestawiony z języka perskiego - kshatra (kraj) i pâwan (obrońca), oznacza namiestnika jednej z głównych prowincji państwa, które składały się i z drobniejszych (z sanskrytu) - paksza, pasze.
Potem rozesłano te listy przez gońców do wszystkich królewskich dzielnic, by wytępiono, wymordowano i zgładzono wszystkich Judejczyków - zarówno młodych jak i starych, kobiety i dzieci, w jednym dniu - mianowicie trzynastego dnia dwunastego miesiąca, czyli miesiąca Adar, i by złupiono ich mienie.
Dosłowny odpis[1] pisma informował, żeby to rozporządzenie ogłoszono w każdej dzielnicy; aby było to jawne wszystkim narodom i żeby się przygotowały na ten dzień.
Przypisy
- [1]Wyraz perski, także: egzemplarz.
A gdy na zamku w Suzie zostało wydane prawo - przynaglani królewskim rozkazem, rozjechali się także gońce. Zaś król i Haman zasiedli do biesiady, podczas gdy miasto Suzę ogarnęła trwoga[1].
Przypisy
- [1]Także: pomieszane.