Nowa Biblia Gdańska
Księga: III Księga Mojżesza 4:1
Tak powiedz synom Israela: Gdyby ktoś niebacznie[1] zgrzeszył przeciw któremuś ze wszystkich przykazań WIEKUISTEGO - wzbraniających coś czynić oraz przekroczył jedno z nich;
Przypisy
- [1]Także: nieświadomie, z nieuwagi, lub nieumyślnie; BG z braku wiadomości.
Gdyby zgrzeszył namaszczony kapłan[1] obciążając lud winą, wtedy niech przyprowadzi WIEKUISTEMU za swój grzech, którego się dopuścił - młodego, zdrowego cielca na ofiarę zagrzeszną.
Przypisy
- [1]Zwany także arcykapłanem, wielkim kapłanem lub naczelnym kapłanem.
Przyprowadzi owego cielca przed oblicze WIEKUISTEGO, do wejścia do Przybytku Zboru; położy swoją rękę na głowę cielca i zarżną cielca przed WIEKUISTYM.
I kapłan zamoczy swój palec we krwi, i siedmiokroć pokropi ową krwią przed obliczem WIEKUISTEGO, przed zasłoną[1] Świątyni.
Przypisy
- [1]Zasłoną oddzielającą w Przybytku miejsce Święte od Najświętszego (Świętego Świętych).
Kapłan także pomaże krwią narożniki ołtarza do wonnego kadzidła, który jest przed WIEKUISTYM, w Przybytku Zboru. Zaś całą pozostałą krew cielca wyleje u podstawy ofiarnicy całopaleń, która jest u wejścia do Przybytku Zboru.
Zdejmie też z cielca cały łój ofiary zagrzesznej - łój pokrywający trzewia; cały łój, który jest nad trzewiami;
Obie nerki z łojem, który jest na nich, nad polędwicami oraz przeponę na wątrobie, którą wraz z nerkami oddzieli;
Tak, jak zostaje oddzielane z bydła ofiary opłatnej. I kapłan puści to z dymem na ofiarnicy całopaleń.
Te części całego cielca wyniesie poza obóz na czyste miejsce, na skład popiołu oraz spali go ogniem na drwach; zatem zostanie spalony przy składzie popiołu.
A jeżeli niebacznie zgrzeszy cały zbór Israela - a ta rzecz byłaby zakryta przed oczami zgromadzenia - i przekroczy choćby przeciw jednemu z przykazań WIEKUISTEGO, wzbraniających coś czynić, zatem popadnie w winę;
A został poznany grzech, którym zgrzeszyli - wtedy zgromadzenie przyniesie na zagrzeszną ofiarę młodego cielca. Sprowadzą go przed Przybytek Zboru,
A starsi zboru położą przed WIEKUISTYM swoją rękę na głowę cielca, po czym zarżną cielca przed obliczem WIEKUISTEGO.
Kapłan zamoczy swój palec we krwi i siedmiokroć pokropi ową krwią przed obliczem WIEKUISTEGO, przed zasłoną.
Częścią krwi pomaże także narożniki ołtarza, który jest przed obliczem WIEKUISTEGO, w Przybytku Zboru; zaś całą pozostałą krew wyleje u podstawy ofiarnicy całopaleń, która jest u wejścia do Przybytku Zboru.
Postąpi z tym cielcem tak, jak postąpił z cielcem zagrzesznym; tak samo z nim postąpi i tym[1] ich kapłan oczyści[2], więc będzie im odpuszczone.
Przypisy
- [1]W domyśle: co człowieka zasłania przed grożącym mu niebezpieczeństwem na skutek winy i kary.
- [2]Także: pokryje krwią, uczyni pojednanie, zadośćuczyni.
Każe też wynieść cielca poza obóz i go spali, jak spalił pierwszego cielca. To jest ofiara zagrzeszna zgromadzenia.
A jeżeli niebacznie zgrzeszy przywódca[1] i wykroczy przeciw jednemu z przykazań swojego Boga, WIEKUISTEGO, wzbraniających to czynić - zatem dopuści się winy;
Przypisy
- [1]Naczelnik rodu lub pokolenia; według Talmudu: król.
I jeżeli mu się ujawni jego grzech, którym zgrzeszył - wtedy przyprowadzi na swoją ofiarę kozła, zdrowego samca.
I położy swoją rękę na głowę kozła oraz zarżną go na miejscu, gdzie przed WIEKUISTYM zarzynają całopalenia. To jest ofiara zagrzeszna.
A kapłan weźmie na swój palec nieco krwi zagrzesznej ofiary i pomaże narożniki ofiarnicy całopaleń; zaś pozostałą jego krew wyleje u podstawy ofiarnicy całopaleń.
Zaś cały jego łój puści z dymem na ofiarnicy, podobnie jak łój ofiary opłatnej. Tak kapłan go rozgrzeszy z jego grzechu i będzie mu odpuszczone.
A jeżeli niebacznie zgrzeszył ktoś z pospolitego ludu i wykroczył przeciw przekazaniom WIEKUISTEGO, zabraniającym coś czynić, zatem dopuścił się winy;
I jeżeli mu się ujawni jego grzech, którym zgrzeszył - to za grzech, którego się dopuścił, przyprowadzi na swoją ofiarę kozę, zdrową samicę.
I położy swoją rękę na głowie "zagrzesznej", po czym zarżną tą zagrzeszną ofiarę na miejscu ofiar całopalnych.
A kapłan weźmie nieco jej krwi na swój palec i pomaże narożniki ofiarnicy całopaleń; zaś pozostałą jej krew wyleje u podstawy ofiarnicy.
Zdejmie też cały jej łój, jak się zdejmuje łój z ofiary opłatnej, i kapłan puści go z dymem na ofiarnicy, jako zapach przyjemny WIEKUISTEMU. Tak kapłan go rozgrzeszy, zatem będzie mu odpuszczone.
I położy swoją rękę na głowie "zagrzesznej", po czym ją zarżną jako zagrzeszną ofiarę na miejscu gdzie zarzynają całopalenia.
A kapłan weźmie na swój palec nieco krwi zagrzesznej ofiary i pomaże narożniki ofiarnicy całopaleń; zaś pozostałą jej krew wyleje u podstawy ofiarnicy całopaleń.
Nadto zdejmie cały jej łój, jak się zdejmuje łój baranka z ofiary opłatnej, i kapłan puści to z dymem na ofiarnicy przy ofiarach ogniowych dla WIEKUISTEGO. Tak kapłan go rozgrzeszy z grzechu, którego się dopuścił, zatem będzie mu odpuszczone.