Nowa Biblia Gdańska
Księga: III Księga Mojżesza 13:1
Człowiek, któremu wystąpi na skórze jego ciała nabrzmiałość, albo przyrzut[1], albo plama i wyda się jak zaraza trądu na skórze jego ciała - będzie przyprowadzony do kapłana Ahrona, albo do któregoś z kapłanów, jego synów.
Przypisy
- [1]BG liszaj.
A gdy kapłan zobaczy zakażenie na skórze ciała, że włos zbielał na zakażeniu i na wygląd zakażenie jest głębsze niż skóra jego ciała - wtedy to jest zaraza trądu. Zatem kapłan go obejrzy oraz uzna go za nieczystego.
A jeśli plama na skórze jego ciała byłaby biała, ale na wygląd nie głębsza niż skóra, oraz nie zbielał na niej włos - wtedy kapłan zamknie zakażonego na siedem dni.
Po czym kapłan siódmego dnia go obejrzy - a oto zakażenie pozostało w swoim stanie oraz nie rozszerzyło się po skórze; wtedy kapłan zamknie go na następne siedem dni.
Po czym siódmego dnia kapłan powtórnie go obejrzy - a oto zakażenie pozostało w swoim stanie oraz nie rozszerzyło się po skórze. Wtedy kapłan uzna go za czystego; to jest przyrzut; niechaj wypierze swoje szaty, a będzie czystym.
Ale jeśli po jego ukazaniu się przed kapłanem w celu oczyszczenia, przyrzut bardziej się rozszerzył po skórze - wtedy ukaże się po raz drugi przed kapłanem.
A kapłan go obejrzy - a oto przyrzut rozszerzył się po skórze. Wtedy kapłan uzna go za nieczystego; to jest trąd.
A kapłan to obejrzy - a oto biała nabrzmiałość na skórze. Nadto zmieniła ona włos na biały, albo na wybujanie w nabrzmiałości dzikiego mięsa[1].
Przypisy
- [1]Czyli: złośliwy rozrost, mięsak.
Wtedy na skórze jego ciała znajduje się zastarzały trąd. Więc kapłan uzna go za nieczystego, lecz go nie zamknie, bo jest nieczystym.
A jeśli trąd rozwinął się na skórze i okrył całą skórę zakażonego, od głowy - aż do jego nóg, w całym polu widzenia kapłana;
I kapłan zobaczy, że oto trąd okrył całe jego ciało - wtedy zakażenie uzna za czyste[1]; wszystko pobielało i jest czyste.
Przypisy
- [1]Bowiem proces choroby się zakończył.
Kiedy kapłan zobaczy dzikie mięso - uzna go za nieczystego; dzikie mięso jest nieczyste, to jest trąd.
A kapłan go obejrzy - a oto zakażenie zamieniło się na białe; więc kapłan uzna zakażenie za czyste; on jest czystym.
Po czym na miejscu tego wrzodu wystąpiła biała nabrzmiałość, albo biała zaczerwieniona plama - wtedy będzie to pokazane kapłanowi.
Zatem kapłan zobaczy - a oto na wygląd jest głębszą niż skóra i zbielał na niej włos. Wtedy kapłan uzna go za nieczystego; to jest zaraza trądu, która rozwinęła się na wrzodzie.
A kiedy ją kapłan obejrzał - a oto nie ma na niej białego włosa, nie jest też głębsza niż skóra i nadto ściemniała, wtedy kapłan go zamknie na siedem dni.
Zaś jeśli owa plama pozostaje na swoim miejscu i się nie szerzy - to jest zapalenie wrzodu, więc kapłan uzna go za czystego.
Również gdyby na cielesnej naturze, na jej skórze powstała oparzelina od ognia i wybujałość oparzeliny zamieniła się w białą plamę; zaczerwienioną, albo tylko białą;
Wtedy kapłan ją obejrzy - a oto włos zbielał na plamie i na wygląd jest głębszą niż skóra - to jest trąd, który rozwinął się na oparzelinie. Zatem kapłan uzna go za nieczystego; to jest zaraza trądu.
A jeśli ją kapłan obejrzał - a oto nie ma na plamie białego włosa i nie jest też głębszą niż skóra, a przy tym ściemniała; wtedy kapłan zamknie go na siedem dni.
Po czym kapłan obejrzy go siódmego dnia. I jeżeli się szerzy po skórze, wtedy kapłan uzna go za nieczystego; to jest zaraza trądu.
Zaś jeśli owa plama pozostawała na swoim miejscu; nie szerzyła się po skórze, a przy tym ściemniała - to jest nabrzmiałość z oparzeliny. Więc kapłan go oceni jako czystego, bowiem to jest zapalenie oparzeliny.
Wtedy kapłan obejrzy zakażenie - a oto na wygląd jest głębsze niż skóra, i znajduje się na nim pożółkły[1], cienki włos - wtedy kapłan uzna go za nieczystego; to jest strup trądu głowy, albo brody.
Przypisy
- [1]Trąd zamienia włosy na głowie nie na kolor biały, lecz żółty.
Zaś jeśli kapłan zobaczył zakażenie strupem - a oto na wygląd nie jest głębsze niż skóra i nie ma na nim czarnego włosa - wtedy kapłan zamknie zarażonego strupem na siedem dni.
A siódmego dnia kapłan obejrzy zakażenie - a oto strup się nie rozszerzył; nie ma na nim pożółkłego włosa i strup na wygląd nie jest głębszy niż skóra.
Wtedy ten człowiek da się ostrzyc, jednak miejsca strupa nie ostrzyże; a kapłan zamknie zakażonego strupem na drugie siedem dni.
A siódmego dnia kapłan obejrzy strup - a oto strup się nie rozszerzył po skórze i na wygląd nie jest głębszy niż skóra; więc kapłan uzna go za czystego, zaś on wypierze swoje szaty i będzie czystym.
I kapłan go zobaczy - a oto strup szerzy się po skórze; wtedy niech kapłan nie szuka pożółkłego włosa; człowiek ten jest nieczysty.
Jeśli jednak strup pozostał w swoim stanie i wyrósł na nim czarny włos - to znaczy, że strup się zagoił, jest czysty, więc kapłan uzna go za czystego.
Więc obejrzy to kapłan - a oto na skórze ich ciała znajdują się blade, białe plamy - to jest to liszaj[1], który rozkwitł na skórze; jest czystym.
Przypisy
- [1]Bohak - wysypka skórna bez niebezpiecznych następstw.
Ale gdyby na łysiejącym miejscu, albo na łysinie ukazało się białe, zaczerwienione zakażenie - to jest trąd, który wystąpił na jego łysiejącym miejscu, albo na jego łysinie.
Więc kapłan go obejrzy - a oto na jego łysiejącym miejscu, albo na jego łysinie znajduje się biała, zaczerwieniona, podobna do trądu na skórze ciała nabrzmiałość zakażenia.
To jest to człowiek trędowaty, a na jego głowie jest jego zakażenie; jest nieczystym; kapłan uzna go za nieczystego.
Zaś trędowaty, dotknięty tą zarazą, otuli się po brodę i będzie wołał: Nieczysty, nieczysty; jego szaty będą rozdarte, a jego głowa będzie odkryta[1].
Przypisy
- [1]Albo: włos dziko rozpuszczony.
Przez cały czas, póki jest dotknięty zarazą - będzie uważany za nieczystego. Jest nieczysty, będzie przebywał oddzielony; jego mieszkanie będzie poza obozem.
A byłaby to zaraza zielonkawa, albo czerwonawa, która wystąpiła na szacie, na skórze, na osnowie, albo na wątku[1], albo na jakimkolwiek wyrobie skórzanym - to jest zaraza trądu, więc ma być pokazana kapłanowi.
Przypisy
- [1]Inni: na tkaninach tkanych, lub dzianych.
A gdy zobaczy to zakażone siódmego dnia, że zakażenie szerzy się po szacie - czy to na osnowie, czy na wątku, czy na skórze, czy na czymkolwiek, co zostało sporządzone do użytku ze skóry - to jest to zaraza trądu jadowitego; to jest nieczyste.
Zatem tą szatę spali - czy to osnowę, czy wątek z wełny, albo lnu, czy jakąkolwiek rzecz skórzaną, która była dotknięta zarazą; gdyż to jest trąd jadowity; to będzie spalone w ogniu.
Zaś gdyby kapłan zobaczył, że zakażenie nie szerzy się na szacie - czy to na osnowie, czy na wątku, czy jakiejkolwiek skórzanej rzeczy -
Wtedy kapłan rozkaże, aby to, co jest dotknięte zarazą wyprano i zamknie je na drugie siedem dni.
A po wypraniu kapłan obejrzy zakażenie - a oto zakażenie nie zmieniło swojej barwy i się nie rozszerzyło - zatem jest ono nieczyste, spalisz je w ogniu; to jest głębokie wżarcie na wierzchniej, albo na spodniej jego stronie.
Jeśli zaś kapłan zobaczył, że po jego wypraniu, oto zakażenie ściemniało - wtedy wydrze je z szaty, albo ze skóry; bądź z osnowy, bądź z wątku.
Gdyby jednak znowu wystąpiło na szacie - bądź na osnowie, bądź na wątku, albo na jakiejkolwiek skórzanej rzeczy - to jest szerzący się trąd; należy spalić w ogniu to, co jest dotknięte zakażeniem.
A szatę - czy to osnowę, czy wątek, czy jakąkolwiek rzecz skórzaną, którą wyprałeś, po czym odeszło od niej zakażenie - należy wyprać powtórnie i będzie czystą.
Oto nauka o zarazie trądu na szacie wełnianej, lnianej, bądź na osnowie, bądź na wątku; albo na jakiejkolwiek skórzanej rzeczy - czy należy je uznać za czyste, czy za nieczyste.