1Stało się też, kiedy ludzie zaczęli się rozmnażać na ziemi oraz narodziły się im córki, 2że synowie Boga ujrzawszy córki ludzkie, że były piękne, wzięli je sobie za żony; ze wszystkich, które sobie upodobali. 3A BÓG powiedział: Nie będzie długo walczył[1] Mój duch w człowieku, ponieważ jest on także cielesną naturą[2] ; zatem jego dni będą liczyć sto dwadzieścia lat. 4W owe czasy powstali na ziemi olbrzymi; także w następstwie tego, że synowie Boga wchodzili do ludzkich córek i im rodziły; to są owi mocarze, którzy byli od wieków mężami sławy. 5A WIEKUISTY widział, że na ziemi wzmogła się niegodziwość człowieka i wciąż tylko niegodziwe są jego knowania oraz zamysły serca. 6Wtedy WIEKUISTY pożałował, że utworzył człowieka na ziemi; więc ubolewał w Swoim sercu. 7Zatem WIEKUISTY powiedział: Zgładzę z oblicza ziemi ludzi, których stworzyłem; tak człowieka, jak i bydlę; tak robactwo, jak i ptactwo nieba; bo żałuję, że je stworzyłem. 8Ale Noach znalazł łaskę w oczach WIEKUISTEGO. 9Oto dzieje Noacha. Noach był mężem sprawiedliwym; był on nieskazitelnym za swoich czasów; Noach chodził[1] z Bogiem. 10Noach spłodził też trzech synów: Szema, Chama i Jafeta. 11Ale ziemia była skażona przed Bogiem oraz ziemia napełniła się krzywdą[1] . 12Bóg także widział ziemię, że oto jest skażona; bowiem każda cielesna natura skaziła swoją drogę na ziemi. 13Zatem Bóg powiedział do Noacha: Przyszedł przede Mną koniec każdej cielesnej natury, bo ziemia napełniła się przez nich krzywdą; zatem tak zniweczę ich z ponad ziemi. 14Zbuduj sobie arkę[1] z drzewa cyprysowego. Zaś w arce zrobisz przegrody[2] oraz pokryjesz ją smołowcem z zewnątrz i wewnątrz. 15A tak oto ją urządzisz: Długość arki - trzysta łokci[1] , jej szerokość - pięćdziesiąt łokci, a jej wysokość - trzydzieści łokci. 16Zrobisz w arce otwory[1] i zakończysz je wzwyż na łokieć; a z jej boku umieścisz drzwi arki; uczynisz ją o dolnych, średnich i wyższych piętrach. 17A oto Ja sprowadzam potop - wody na ziemię, by zniweczyć spod nieba wszelką cielesną naturę, w której jest tchnienie[1] życia; wszystko, co jest na ziemi - wyginie. 18Ale z tobą ustanowię Moje przymierze[1] ; zatem wejdziesz do łodzi - ty oraz z tobą twoi synowie, twoja żona i żony twoich synów. 19Z wszystkiego też, co żyje, z wszelkiej cielesnej natury, z każdego wprowadzisz do arki po parze, abyś je z sobą zachował; niech to będą samiec i samica. 20Z ptactwa według jego rodzaju oraz z bydła według jego rodzaju - niech z każdego wejdą do ciebie po parze, aby zostały zachowane. 21Zaś ty nabierz sobie na pokarm wszelkiej strawy[1] oraz nagromadź ją u siebie, by była pokarmem tobie i im. 22Więc Noach to uczynił; według wszystkiego, co mu polecił Bóg, tak uczynił.