1A ja, bracia, kiedy do was przyszedłem oraz zwiastowałem wam świadectwo Boga, nie przyszedłem z powodu wybitności[1] mowy lub mądrości. 2Gdyż postanowiłem nie widzieć niczego w was, za wyjątkiem Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego. 3Ja zatem, pojawiłem się przy was w słabości, w bojaźni i w wielkim drżeniu, 4Zaś moje słowo oraz kazanie nie było w ujmujących słowach mądrości ludzi, ale w dowodzie Ducha i mocy, 5Aby wasza wiara nie była w mądrości ludzi, ale w mocy Boga. 6Przez dojrzałych[1] mówimy mądrość; ale nie mądrość tego świata[2] , ani władców tego świata[2] , którzy się wniwecz obracają; 7Ale w tajemnicy mówimy mądrość Boga, tą, co jest zakryta, którą Bóg przed wiekami przeznaczył dla naszej chwały; 8Której nikt z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, to by nie ukrzyżowali Pana chwały. 9Lecz mówimy jak jest napisane: Czego oko nie ujrzało i ucho nie usłyszało, i do serca człowieka nie weszło, to przygotował Bóg tym, co Go miłują. 10Bóg nam to objawił przez swojego Ducha; bo Duch bada wszystko, także głębie[1] Boga. 11Bo któż z ludzi zna te[1] człowieka, jeśli nie duch człowieka, co w nim jest? Także tych [1] Boga nikt nie poznał, tylko Duch Boga. 12Ale my nie otrzymaliśmy ducha świata, ale Ducha od Boga, byśmy znali te rzeczy darowane nam przez Boga; 13O których też mówimy nie w wyuczonych słowach ludzkiej mądrości - ale w nauczonych przez Ducha Świętego, porównując[1] duchowe do duchowych. 14Zaś człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych Ducha Boga, bo są mu głupotą i nie może zrozumieć, że są badane[1] duchowo. 15Ale duchowy bada wszystko, zaś sam nie jest osądzany[1] z powodu[2] niczego. 16Bowiem kto poznał myśl[1] Pana, kto Go pouczy? A my mamy sposób myślenia[1] Chrystusa.