Biblia Jakuba Wujka
Księga Rodzaju 2:7
I dokonał Bóg w dzień siódmy dzieła swego, które uczynił. I odpoczynął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła, które sprawił.
I błogosławił dniowi siódmemu i poświęcił ji, iż weń odpoczynął od wszelkiego dzieła swego, które stworzył Bóg, aby uczynił.
Te są zrodzenia nieba i ziemie, gdy były stworzone. W dzień, którego uczynił PAN Bóg niebo i ziemię,
wszelką rózczkę polną, niż weszła na ziemi, i wszelkie ziele krainy, niźli wyniknęło, nie spuścił bowiem był Pan Bóg dżdża na ziemię i człowieka nie było, który by sprawował ziemię,
utworzył tedy PAN Bóg człowieka z mułu ziemie i natchnął w oblicze jego dech żywota, i zstał się człowiek w duszę żywiącą.
A naszczepił był PAN Bóg Raj rozkoszy od początku, w którym postawił człowieka, którego utworzył.
I wywiódł PAN Bóg z ziemie wszelkie drzewo piękne ku widzeniu i ku jedzeniu smaczne, drzewo też żywota w pośrzód Raju i drzewo wiadomości dobrego i złego.
A rzeka wychodziła z miejsca rozkoszy na oblewanie Raju, która się stamtąd dzieliła na czterzy główne rzeki.
ale z drzewa wiadomości dobrego i złego nie jedz, bo którego dnia będziesz jadł z niego, śmiercią umrzesz.
Utworzywszy tedy PAN Bóg z ziemie wszelkie zwierzęta ziemne i wszelkie ptastwo powietrzne, przywiódł je do Adama, wszystko bowiem, co nazwał Adam duszę żywiącą, to jest imię jego.
I nazwał Adam imionmi ich wszytkie zwierzęta i wszytko ptastwo powietrzne, i wszytkie bestie ziemne: lecz Adamowi nie najdował się pomocnik podobny jemu.
Przepuścił tedy PAN Bóg twardy sen na Adama, a gdy zasnął, wyjął jedno żebro z niego i napełnił ciałem miasto niego.
I rzekł Adam: To teraz kość z kości moich, i ciało z ciała mego; tę będą zwać Mężyną, bo z męża wzięta jest.
Przetoż opuści człowiek ojca swego i matkę, a przyłączy się do żony swej i będą dwoje w jednym ciele.