Biblia Jakuba Wujka
Księga: Ewangelia wg św. Jana 5:1
W tych leżało mnóstwo wielkie niemocnych, ślepych, chromych, wyschłych, którzy czekali poruszenia wody.
A Anjoł Pański zstępował czasu pewnego w sadzawkę i wzruszała się woda. A kto pierwszy wstąpił do sadzawki po wzruszeniu wody, zstawał się zdrowym, jaką by kolwiek zjęty był niemocą.
Odpowiedział mu chory: Panie, nie mam człowieka, żeby mię wpuścił do sadzawki, gdy bywa poruszona woda. Bo gdy ja przychodzę, inszy zstępuje przede mną.
I natychmiast zdrowym się zstał on człowiek i wziął łoże swe, i chodził. A był szabbat dnia onego.
Mówili tedy Żydowie onemu, który był uzdrowiony: Szabbat jest, nie godzi się tobie łoża twego nosić.
A on uzdrowiony nie wiedział, kto był. Abowiem Jezus schronił się od rzesze, która była na miejscu.
Potym go Jezus znalazł w kościele i rzekł mu: Otoś się zstał zdrowym. Już nie grzesz, abyć się co gorszego nie zstało.
Dlatego tedy więcej szukali Żydowie zabić go, iż nie tylko gwałcił szabbat, ale też Boga powiadał być Ojcem swoim, czyniąc się równym Bogu. Odpowiedział tedy Jezus i rzekł im:
Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: nie może Syn sam od siebie nic czynić, jedno co ujźrzy Ojca czyniącego; abowiem cokolwiek on czyni, to i Syn także czyni.
Bo Ociec miłuje Syna i wszytko mu ukazuje, co sam czyni. I więtsze mu nad te uczynki okaże, abyście się wy dziwowali.
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iż kto słowa mego słucha, a wierzy onemu, który mię posłał, ma żywot wieczny i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł z śmierci do żywota.
Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, żeć idzie godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, ożyją.
Nie dziwujcież się temu, bo przychodzi godzina, w którą wszyscy, co są w grobiech, usłyszą głos Syna Bożego.
I wynidą, którzy dobrze czynili, na zmartwychwstanie żywota, a którzy złe czynili, na zmartwychwstanie sądu.
Nie mogę ja sam od siebie nic czynić. Jako słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy: iż nie szukam wolej mojej, ale wolej tego, który mię posłał.
On ci był świecą gorającą i świecącą. A wyście się chcieli do czasu poradować w światłości jego.
Aleć ja mam świadectwo więtsze niż Janowe. Abowiem uczynki, które dał Ociec, abych je wykonał, same uczynki, które ja czynię, świadczą o mnie, iż mię Ociec posłał.
A Ociec, który mię posłał, onże świadectwo dał o mnie. I nie słyszeliście nigdy głosu jego aniście Osoby jego widzieli,
Rozbierajcie pisma: bo się wam zda, że w nich żywot wieczny macie, a one są, które świadectwo dają o mnie;
Jam przyszedł w imię Ojca mego, a nie przyjmujecie mię. Jeśli przyjdzie inny w imię swe, onego przyjmiecie.
Jakoż wy możecie wierzyć, którzy chwałę jeden od drugiego bierzecie, a chwały, która od samego Boga jest, nie szukacie?
Nie mniemajcież, abych ja was oskarżać miał u Ojca: jest, który was oskarża, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie.