Biblia Jakuba Wujka
Księga: Dzieje Apostolskie 6:12
A we dni one, gdy rosła liczba uczniów, zstało się szemranie Greków przeciw Żydom, iż w posługowaniu powszednim bywały pogardzone wdowy ich.
A dwanaście zezwawszy gromadkę uczniów, rzekli: Nie jest słuszna, żebyśmy my opuścili słowo Boże, a stołom służyli.
Upatrzcież, tedy, bracia, z was siedmi mężów dobre świadectwo mających, pełnych Ducha świętego i mądrości, które byśmy przełożyli nad tą sprawą.
I podobała się mowa przed wszystką gromadą. I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Ś. i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, nowożydowina Antiocheńczyka.
A słowo Pańskie rosło i mnożył się poczet uczniów barzo w Jeruzalem, wielkie też mnóstwo kapłanów posłuszne było wierze.
I powstawali niektórzy z bóżnice, którą zowią Libertynów i Cyrenejczyków, i Alexandrianów, i tych, którzy byli z Cylicyjej i z Azyjej, gadając się z Szczepanem.
Tedy naprawili męże, którzy by mówili, że go słyszeli mówiącego słowa bluźnierskie przeciw Mojżeszowi i Bogu.
i postawili fałszywe świadki, którzy mówili: Ten człowiek nie przestawa mówić słów przeciw miejscu świętemu i zakonowi.
Abowiemeśmy go słyszeli mówiącego: Iż Jezus Nazareński ten zburzy to miejsce i odmieni podania, które nam podał Mojżesz.
A patrząc nań pilnie wszyscy, którzy siedzieli w Radzie, widzieli oblicze jego jako oblicze anjelskie.