Biblia Jakuba Wujka
Księga: Dzieje Apostolskie 2:47
I zstał się z prędka z nieba szum, jakoby przypadającego wiatru gwałtownego i napełnił wszytek dom, gdzie siedzieli.
I napełnieni byli wszyscy Ducha świętego, i poczęli mówić rozmaitemi językami, jako im Duch święty wymawiać dawał.
A gdy się zstał ten głos, zbieżało się mnóstwo i strwożyło się na myśli, że każdy słyszał je swym językiem mówiące.
A zdumiewali się wszyscy i dziwowali, mówiąc: Izali oto ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczycy?
Partowie i Medowie, i Elamitowie, i mieszkający w Mezopotamijej, w Żydowskiej ziemi i w Kapadocyjej, w Poncie i w Azyjej,
w Frygijej i w Pamfilijej, w Egipcie i w stronach Libijej, która jest podle Cyreny, i przychodniowie Rzymscy,
Żydowie też i nowo nawróceni, Kreteńczycy i Arabczycy, słyszeliśmy je mówiące języki naszemi wielmożne sprawy Boże.
A stanąwszy Piotr z jedenaścią, podniósł głos swój i mówił im: Mężowie Żydowscy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalem! Niech to wam jawno będzie a Przyjmicie do uszu słowa moje.
I będzie w ostateczne dni (mówi Pan), wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie waszy i córki wasze, a młodzieńcy waszy widzenia będą widzieć, a starcom waszym sny się śnić będą.
Słońce się obróci w ciemności, a księżyc w krew, przedtym niż przyjdzie dzień Pański, wielki i jawny.
Mężowie Izraelscy, słuchajcież słów tych: Jezusa Nazareńskiego, męża od Boga pochwalonego u was mocami i cudami, i znakami, które czynił Bóg przezeń między wami, jako i wy wiecie:
tego, naznaczoną radą i przejźrzeniem Bożym wydanego, przez ręce niezbożników umęczywszy, zatraciliście.
Którego Bóg wzbudził, rozwiązawszy boleści piekła: jakoż była rzecz niepodobna, aby od niego miał być on zatrzyman.
Abowiem Dawid o nim mówi: Upatrowałem zawżdy Pana przed sobą, bo mi jest po prawicy, abych nie był wzruszon.
Dlategoż się rozweseliło serce moje a rozradował się język mój, nadto i ciało moje odpoczynie w nadziei.
Mężowie bracia! Niech się godzi bezpiecznie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i pogrzebion jest, i grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego.
Będąc tedy prorokiem i wiedząc, że mu Bóg przysięgą przysiągł, iż z owocu biodry jego miał siedzieć na stolicy jego,
przeglądając, powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusowym, iż ani zostawion jest w piekle, ani ciało jego ujźrzało zepsowania.
Prawicą tedy Bożą podwyższony a obietnicę Ducha świętego wziąwszy od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie i słyszycie.
Abowiem Dawid nie wstąpił do nieba, lecz sam powiada: Rzekł Pan Panu memu, siądź na prawicy mojej,
Niechaj tedy wie za pewne wszytek dom Izraelski, iż go i Panem, i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.
A usłyszawszy to, skruszeni są na sercu i rzekli do Piotra i do innych apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia?
A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (prawi) a niech ochrzczon będzie każdy z was w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie dar Ducha świętego.
Abowiem wam jest obietnica i dziatkom waszym, i wszytkim, którzy są daleko, którekolwiek przyzowie Pan Bóg nasz.
I wielą innych słów świadczył, i napominał ich, mówiąc: Wyzwólcie się od tego narodu przewrotnego.
I przychodziła na każdą duszę bojaźń. Wiele się też dziwów i znaków przez apostoły działo w Jeruzalem i była wielka bojaźń we wszytkich.
Co dzień też trwając jednomyślnie w kościele a łamiąc chleb po domiech, pożywali pokarmu z radością i w prostocie serdecznej,
chwaląc Boga i mając łaskę u wszego ludu. A Pan co dzień przymnażał do kupy, którzy mieli być zbawieni.