Biblia Jakuba Wujka
Księga: Dzieje Apostolskie 13:32
A byli w kościele, który był w Antiochijej, prorocy i Doktorowie, między którymi Barnabasz i Szymon, którego zwano Niger, i Lucjus Cyrenejczyk, i Manahen, który był społu wychowan z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
A gdy oni ofiarę czynili Panu i pościli, rzekł Duch święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabasza ku sprawie, do którejem ich wziął.
A gdy przyszli do Salaminy, opowiadali słowo Boże w bóżnicach Żydowskich. A mieli i Jana na posłudze.
A przeszedszy wszytkę wyspę aż do Pafu, naleźli niektórego męża czarnoksiężnika, fałesznego proroka, Żyda, któremu było imię Baresu,
który był przy staroście Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten przyzwawszy Barnabasza i Szawła, żądał słuchać słowa Bożego.
Ale się im sprzeciwiał Elymas, czarnoksiężnik (abowiem się tak wykłada imię jego), starając się, jakoby odwrócił starostę od wiary.
rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Nie przestawasz wywracać prostych dróg Pańskich?
A oto teraz ręka Pańska nad tobą i będziesz ślepym, nie widząc słońca aż do czasu. A natychmiast padł nań mrok i ciemność, a chodząc wokoło szukał, kto by mu rękę podał.
A puściwszy się wodą z Pafu Paweł i ci, co z nim byli, przyszli do Pergi Pamfilijej. A Jan, odszedszy od nich, wrócił się do Jeruzalem.
Ale oni przeszedszy Pergę, przyszli do Antiochijej Pizydejskiej, a wszedszy do bożnice w dzień sobotni, usiedli.
A po przeczytaniu zakonu i proroków posłali Arcybóżnicy do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie u siebie mowę napominania do ludu, mówcie.
A powstawszy Paweł i ręką milczenie uczyniwszy, rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga, słuchajcie!
Bóg ludu Izraelskiego obrał ojce nasze i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egipskiej, i wywiódł je z niej wyniosłym ramieniem,
A od onego czasu prosili o króla i dał im Saula, syna Cis, męża z pokolenia Beniamin, lat czterdzieści.
I odjąwszy go, wzbudził im Dawida króla, któremu świadectwo wydawając, powiedział: Nalazłem Dawida, syna Jesse, męża wedle serca mego, który czynić będzie wszytkie woli moje.
gdy przed oblicznością przyszcia jego Jan opowiedał chrzest pokuty wszytkiemu ludowi Izraelskiemu.
A gdy Jan wypełnił bieg swój, mówił: Kim mię być mniemacie, nie jestem ja, ale oto idzie za mną, którego obuwia nóg nie jestem godzien rozwięzać.
Mężowie bracia, synowie narodu Abrahamowego i którzy między wami boją się Boga! Wam jest posłane słowo zbawienia tego.
Abowiem którzy mieszkali w Jeruzalem i książęta jego, nie znając tego i głosów prorockich, które przez każdy szabbat czytane bywają, osądziwszy, wypełnili,
którzy z nim społu przyszli byli z Galilejej do Jeruzalem, którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu.
że ją Bóg wypełnił dziatkam naszym, wzbudziwszy Jezusa. Jako też jest napisano w Psalmie wtórym: Syn mój jesteś ty, jam cię dziś porodził.
A iż go wzbudził od umarłych, że się już nie ma wrócić do skażenia, tak powiedział: Żeć wam dam święte Dawidowe wierne.
Abowiem Dawid, wieku swojego usłużywszy Bożej woli, zasnął i przyłączon jest do ojców swoich, i uznał skażenie.
Niech wam tedy będzie wiadomo, mężowie bracia, iż przez tego opowieda się wam odpuszczenie grzechów od wszytkiego, w czymeście nie mogli być przez zakon Mojżeszów usprawiedliwieni.
Obaczcie wzgardziciele i dziwujcie się, a zgińcie. Bo ja sprawuję sprawę za dni waszych, sprawę, której nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.
A gdy się rozeszło zgromadzenie, poszło wiele z Żydów i z nabożnych nowo nawróconych za Pawłem i Barnabaszem, którzy mówiąc, radzili im, aby trwali w łasce Bożej.
Lecz Żydowie, widząc one rzesze, napełnieni są zazdrości i sprzeciwiali się temu, co Paweł powiedał, bluźniąc.
Tedy Paweł i Barnabasz bezpiecznie rzekli: Wam było naprzód trzeba opowiedać słowo Boże, ale ponieważ je odrzucacie, a osądzacie się niegodnymi być wiecznego żywota, oto obracamy się do poganów.
Abowiem nam tak rozkazał Pan: Postanowiłem cię za światło poganom, abyś był na zbawienie aż do kraju ziemie.
A poganie słysząc, uradowali się i wielbili słowo Pańskie. I uwierzyli, ile ich jedno było zrządzonych ku żywotowi wiecznemu.
Lecz Żydowie poduszczyli niewiasty nabożne i uczciwe, i przedniejsze miasta, i wzbudzili przeszladowanie na Pawła i Barnabasza, i wyrzucili je z granic swych.