Biblia Jakuba Wujka
Księga: 1 Księga Kronik 29:1
I mówił król Dawid do wszytkiego zgromadzenia: Salomona, syna mego jedynego, Bóg obrał, jeszcze dziecięciem i młodziuchnym, bo jest wielkie dzieło: nie człowiekowi bowiem gotuje się mieszkanie, ale Bogu.
A jam ze wszytkich sił moich nagotował nakłady na dom Boga mego. Złoto na naczynie złote, a srebro na srebrne, miedź na miedziane, żelazo na żelazne, drzewo na drzewiane, i kamienie onichiny, i jakoby alabastrowe, i rozmaitych maści, i wszelaki kamień drogi, i białego marmuru dostatek wielki.
A nad to, com ofiarował do domu Boga mego z zdobyczy mojej, złoto i srebro dałem na kościół Boga mego, oprócz tego, com nagotował na dom święty.
Trzy tysiące talentów złota, ze złota Ofir, a siedm tysięcy talentów srebra naczystszego na pozłocenie ścian kościelnych.
I gdziekolwiek złota jest potrzeba, ze złota, a gdziekolwiek srebra potrzeba, ze srebra, niech się roboty odprawują przez ręce rzemieślników; a jeśli kto dobrowolnie co ofiaruje, niechaj dziś napełni rękę swoję i ofiaruje, co chce, PANU.
Obiecały tedy książęta domów i przedni pokoleni Izraelskich, i tysiącnicy, i setnicy, i przełożeni majętności królewskich.
I dali na robotę domu Bożego złota talentów pięć tysięcy i dziesięć tysięcy czerwonych złotych, srebra talentów dziesięć tysięcy, a miedzi talentów ośmnaście tysięcy i żelaza talentów sto tysięcy.
I u kogokolwiek się nalazło kamienie, dali do skarbu domu PANSKIEGO przez ręce Jahiela Gersończyka.
I weselił się lud, gdy śluby dobrowolnie ślubowali, bo całym sercem ofiarowali je PANU. Ale i król Dawid weselił się weselem wielkim.
I błogosławił PANU przede wszystkim zebraniem i mówił: Błogosławionyś jest, PANIE Boże Izraela, ojca naszego, od wieku do wieku.
Twoja jest, PANIE, wielmożność i moc, i sława, i zwycięstwo, i tobie chwała, bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, twoje jest. Twoje, PANIE, królestwo i tyś jest nade wszytkiemi książęty.
Twoje są bogactwa i twoja jest sława, ty panujesz nad wszytkiemi, w ręce twojej moc i możność, w ręce twojej wielkość i rozkazowanie wszytkich.
Cóżem ja i co jest lud mój, żebyśmyć mogli to wszytko obiecować? Twoje jest wszytko! A cośmy z ręki twej wzięli, daliśmy tobie.
Bośmy goście przed tobą i przychodniowie, jako i wszyscy ojcowie naszy. Dni nasze jako cień na ziemi, a nie masz żadnego przedłużenia.
PANIE Boże nasz, wszytek ten dostatek, któryśmy zgotowali na budowanie domu imieniowi twemu świętemu, jest z ręki twojej i twoje jest wszytko.
Wiem, Boże mój, że serc doświadczasz i szczerość miłujesz: przetoż i ja w szczerości serca mego ochotniem ofiarował to wszytko, i twój lud, który się tu nalazł, widziałem z wielkim weselem ofiarujący tobie dary.
PANIE Boże Abrahama i Izaaka, i Izraela, ojców naszych, zachowajże na wieki tę wolą serca ich a niech zawżdy ta ich myśl trwa ku czci twojej.
Salomonowi też, synowi memu, daj serce doskonałe, aby strzegł przykazania twego, świadectw twych i ceremonij twoich, i czynił wszytko, i zbudował dom, na którymem nakłady zgotował.
I przykazał Dawid wszystkiemu zgromadzeniu: Błogosławcie PANU Bogu naszemu! I błogosławiło wszytko zgromadzenie PANU Bogu ojców swych, i nachylili się, i pokłonili się Bogu, a potym królowi.
I ofiarowali ofiary PANU, a całopalenia ofiarowali nazajutrz, byków tysiąc, baranów tysiąc, z mokremi ofiarami ich i ze wszytkim obrzędem hojnie na wszytkiego Izraela.
I jedli, i pili przed PANEM onego dnia z wielkim weselem. I pomazali po wtóre Salomona, syna Dawidowego. A pomazali go PANU, aby był książęciem, a Sadoka nawyższym kapłanem.
I siadł Salomon na stolicy PANSKIEJ za króla miasto Dawida, ojca swego, i podobał się wszytkim: i był mu posłuszny wszytek Izrael.
Lecz i wszytkie książęta i możni, i wszyscy synowie króla Dawida dali rękę i poddani byli Salomonowi królowi.
Uwielmożył tedy PAN Salomona nade wszytkim Izraelem i dał mu sławę królestwa, jakiej żaden nie miał przed nim król Izraelski.
A dni, których królował nad Izraelem, było czterdzieści lat: w Hebronie królował siedm lat, a w Jeruzalem trzydzieści i trzy lata.
I umarł w starości dobrej pełny dni i bogactw, i sławy. I królował Salomon, syn jego, miasto niego.
A dzieje Dawida króla, pierwsze i ostateczne, napisane są w księgach Samuela widzącego i w księgach Natana proroka, i w księgach Gada widzącego,
i wszytkiego królowania jego i męstwa, i czasów, które przeszły za niego tak w Izraelu, jako i we wszech królestwach ziemskich.