Biblia Jakuba Wujka
Księga: 1 Księga Królewska 16:1
Dlatego, iżem cię wyniósł z prochu i postanowiłem cię Książęciem nad ludem moim Izraelskim, a tyś chodził drogą Jeroboamową i wprawiłeś w grzech lud mój Izraelski, abyś mię rozdrażnił w grzechach ich,
oto ja porżnę poślednie Baasa i poślednie domu jego a uczynię dom twój jako dom Jeroboam, syna Nabatowego.
Kto umrze z Baasa w mieście, psi go zjedzą, a kto umrze z niego na polu, zjedzą go ptacy powietrzni.
A ostatek mów Baasa i cokolwiek czynił, i wojny jego, izali nie napisano jest w księgach słów dni królów Izraelskich?
Zasnął tedy Baasa z ojcy swemi i pogrzebion jest w Tersa. I królował Ela, syn jego, miasto niego.
A gdy w ręce Jehu, syna Hanani, proroka, zstało się słowo PANSKIE przeciw Baasa i przeciw domowi jego, i przeciw wszemu złemu, które był uczynił przed PANEM, żeby go rozdrażnił sprawami rąk swoich, aby się zstał jako dom Jeroboamów: dla tej przyczyny zabił go, to jest Jehu, syna Hanani proroka.
Roku dwudziestego szóstego Asa, króla Judzkiego, królował Ela, syn Baasa, nad Izraelem w Tersa dwie lecie.
I podniósł wojnę przeciw niemu sługa jego Zambri, hetman nad połowicą jezdnych: a Ela był w Tersa pijąc, i pijany w domu Arsa, starosty Tersa.
Wpadszy tedy Zambri uderzył i zamordował go roku dwudziestego siódmego Asa, króla Judzkiego, i królował miasto niego.
A gdy królestwo otrzymał i usiadł na stolicy jego, wybił wszytek dom Baasa (i nie zostawił z niego mokrzącego na ścianę) i powinne, i przyjacioły jego.
I wygładził Zambri wszytek dom Baasa według słowa PANSKIEGO, które był mówił do Baasa w ręce Jehu proroka
dla wszytkich grzechów Baasa i grzechów Ela, syna jego, którzy grzeszyli i o grzech przyprawili Izraela, pobudzając PANA Boga Izraelowego nikczemnościami swymi.
A ostatek mów Ela i wszytko, co czynił, izali to nie jest napisano w księgach słów dni królów Izraelskich?
Roku dwudziestego siódmego Asa, króla judzkiego, królował Zambri siedm dni w Tersa, a wojsko było obiegło Gebbeton, miasto Filistyńskie.
A gdy się dowiedziało, że Zambri wojnę podniósł i zabił króla, uczynił sobie wszytek Izrael królem Amri, który był hetmanem wojska nad Izraelem onego dnia w obozie.
A widząc Zambri, że miało być dobyte miasto, wszedł do pałacu i spalił się z domem królewskim, i umarł
w grzechach swoich, któremi grzeszył, czyniąc złość przed PANEM i chodząc w drodze Jeroboam i w grzechu jego, którym o grzech przyprawił Izraela.
A ostatek mów Zambriego i zdrad jego, i okrucieństwa, izali to nie jest opisano w księgach słów dni królów Izraelskich?
Rozerwał się tedy lud Izraelski na dwie części: połowica ludu szła za Tebni, synem Ginet, żeby go postanowiła królem, a połowica za Amri.
I przemógł lud, który był za Amrim, nad ludem, który szedł za Tebni, synem Ginet. I umarł Tebni, a królował Amri.
Roku trzydziestego pierwszego Asy, króla Judzkiego, królował Amri nad Izraelem dwanaście lat. W Tersie królował sześć lat
i kupił górę Samaryjej u Semera za dwa talenty srebra, i zbudował ją, i nazwał imię miasta, które zbudował, po imieniu Semera, pana góry, Samarią.
A Amri złość czynił przed oczyma PANSKIMI i sprawował się niecnotliwie nad wszytkie, którzy przed nim byli.
I chodził we wszytkich drogach Jeroboama, syna Nabat, i w grzechach jego, któremi w grzech wprawił Izraela, aby drażnił PANA Boga Izraelowego w nikczemnościach swych.
A ostatek mów Amrego i wojny jego, które czynił, Izali to nie jest opisano w księgach słów dni królów Izraelskich?
I zasnął Amri z ojcy swymi i pogrzebion jest w Samaryjej, i królował Achab, syn jego, miasto niego.
A Achab, syn Amri, królował nad Izraelem roku trzydziestego ósmego Asa, króla Judzkiego. I królował Achab, syn Amri, nad Izraelem w Samaryjej dwadzieścia i dwie lecie.
I nie dosyć mu było, że chodził w grzechach Joroboam, syna Nabat: nadto pojął żonę Jezabel, córkę Etbaal, króla Sydońskiego. I szedł, i służył Baalowi, i kłaniał się mu.
i nasadził gaj. I przyczynił Achab w uczynku swym, drażniąc PANA Boga Izraelowego nade wszytkie króle Izraelskie, którzy przed nim byli.
Za czasów jego Hiel z Betela zbudował Jerycho. Na Abiram, pierworodnym swym, założył je, a na Segubie, ostatnim swym, postawił bramy jego: według słowa PANSKIEGO, które powiedział w ręce Jozue, syna Nun.