Clementine Vulgate
Księga: List do Hebrajczyków 12:12
Tytuł oryginalny
Epistola B. Pauli Apostoli ad Hebræos
Epistola B. Pauli Apostoli ad Hebræos
Ideoque et nos tantam habentes impositam nubem testium, deponentes omne pondus, et circumstans nos peccatum, per patientiam curramus ad propositum nobis certamen :
aspicientes in auctorem fidei, et consummatorem Jesum, qui proposito sibi gaudio sustinuit crucem, confusione contempta, atque in dextera sedis Dei sedet.
Recogitate enim eum qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem : ut ne fatigemini, animis vestris deficientes.
et obliti estis consolationis, qu vobis tamquam filiis loquitur, dicens : Fili mi, noli negligere disciplinam Domini : neque fatigeris dum ab eo argueris.
In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus : quis enim filius, quem non corripit pater ?
quod si extra disciplinam estis, cujus participes facti sunt omnes : ergo adulteri, et non filii estis.
Deinde patres quidem carnis nostr, eruditores habuimus, et reverebamur eos, non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus ?
Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos : hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus.
Omnis autem disciplina in prsenti quidem videtur non esse gaudii, sed mroris : postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet justiti.
contemplantes nequis desit grati Dei : ne qua radix amaritudinis sursum germinans impediat, et per illam inquinentur multi.
scitote enim quoniam et postea cupiens hreditare benedictionem, reprobatus est : non enim invenit pnitenti locum, quamquam cum lacrimis inquisisset eam.
Non enim accessistis ad tractabilem montem, et accensibilem ignem, et turbinem, et caliginem, et procellam,
Sed accessistis ad Sion montem, et civitatem Dei viventis, Jerusalem clestem, et multorum millium angelorum frequentiam,
et ecclesiam primitivorum, qui conscripti sunt in clis, et judicem omnium Deum, et spiritus justorum perfectorum,
Videte ne recusetis loquentem. Si enim illi non effugerunt, recusantes eum, qui super terram loquebatur : multo magis nos, qui de clis loquentem nobis avertimus.
Cujus vox movit terram tunc : nunc autem repromittit, dicens : Adhuc semel, et ego movebo non solum terram, sed et clum.
Quod autem, Adhuc semel, dicit : declarat mobilium translationem tamquam factorum, ut maneant ea qu sunt immobilia.
Itaque regnum immobile suscipientes, habemus gratiam : per quam serviamus placentes Deo, cum metu et reverentia.