Clementine Vulgate
Księga Sędziów 18:20
Tytuł oryginalny
Liber Judicum
Liber Judicum
In diebus illis non erat rex in Isral, et tribus Dan qurebat possessionem sibi, ut habitaret in ea : usque ad illum enim diem inter ceteras tribus sortem non acceperat.
Miserunt ergo filii Dan stirpis et famili su quinque viros fortissimos de Saraa et Esthaol, ut explorarent terram, et diligenter inspicerent : dixeruntque eis : Ite, et considerate terram. Qui cum pergentes venissent in montem Ephraim, et intrassent domum Mich, requieverunt ibi :
et agnoscentes vocem adolescentis Levit, utentesque illius diversorio, dixerunt ad eum : Quis te huc adducit ? quid hic agis ? quam ob causam huc venire voluisti ?
Rogaverunt autem eum ut consuleret Dominum ut scire possent an prospero itinere pergerent, et res haberet effectum.
Euntes igitur quinque viri venerunt Lais : videruntque populum habitantem in ea absque ullo timore, juxta consuetudinem Sidoniorum, securum et quietum, nullo ei penitus resistente, magnarumque opum, et procul a Sidone atque a cunctis hominibus separatum.
Surgite, ascendamus ad eos : vidimus enim terram valde opulentam et uberem. Nolite negligere, nolite cessare : eamus, et possideamus eam : nullus erit labor.
Intrabimus ad securos, in regionem latissimam, tradetque nobis Dominus locum, in quo nullius rei est penuria eorum qu gignuntur in terra.
Profecti igitur sunt de cognatione Dan, id est, de Saraa et Esthaol, sexcenti viri accincti armis bellicis,
ascendentesque manserunt in Cariathiarim Jud : qui locus ex eo tempore Castrorum Dan nomen accepit, et est post tergum Cariathiarim.
dixerunt quinque viri, qui prius missi fuerant ad considerandam terram Lais, ceteris fratribus suis : Nostis quod in domibus istis sit ephod, et theraphim, et sculptile, atque conflatile : videte quid vobis placeat.
Et cum paululum declinassent, ingressi sunt domum adolescentis Levit, qui erat in domo Mich : salutaveruntque eum verbis pacificis.
At illi, qui ingressi fuerant domum juvenis, sculptile, et ephod, et theraphim, atque conflatile tollere nitebantur, et sacerdos stabat ante ostium, sexcentis viris fortissimis haud procul expectantibus.
Tulerunt igitur qui intraverant sculptile, ephod, et idola, atque conflatile. Quibus dixit sacerdos : Quid facitis ?
Cui responderunt : Tace et pone digitum super os tuum : venique nobiscum, ut habeamus te patrem, ac sacerdotem. Quid tibi melius est, ut sis sacerdos in domo unius viri, an in una tribu et familia in Isral ?
Quod cum audisset, acquievit sermonibus eorum, et tulit ephod, et idola, ac sculptile, et profectus est cum eis.
et post tergum clamare cperunt. Qui cum respexissent, dixerunt ad Micham : Quid tibi vis ? cur clamas ?
Qui respondit : Deos meos, quos mihi feci, tulistis, et sacerdotem, et omnia qu habeo, et dicitis : Quid tibi est ?
Dixeruntque ei filii Dan : Cave ne ultra loquaris ad nos, et veniant ad te viri animo concitati, et ipse cum omni domo tua pereas.
Et sic cpto itinere perrexerunt. Videns autem Michas quod fortiores se essent, reversus est in domum suam.
Sexcenti autem viri tulerunt sacerdotem, et qu supra diximus : veneruntque in Lais ad populum quiescentem atque securum, et percusserunt eos in ore gladii : urbemque incendio tradiderunt,
nullo penitus ferente prsidium, eo quod procul habitarent a Sidone, et cum nullo hominum haberent quidquam societatis ac negotii. Erat autem civitas sita in regione Rohob : quam rursum exstruentes habitaverunt in ea,
vocato nomine civitatis Dan, juxta vocabulum patris sui, quem genuerat Isral, qu prius Lais dicebatur.
Posueruntque sibi sculptile, et Jonathan filium Gersam filii Moysi ac filios ejus sacerdotes in tribu Dan, usque ad diem captivitatis su.
Mansitque apud eos idolum Mich omni tempore quo fuit domus Dei in Silo. In diebus illis non erat rex in Isral.