Biblia Brzeska
Księga: List św. Pawła do Galacjan 2:2
Tytuł oryginalny
List Pawła świętego do Galatów
List Pawła świętego do Galatów
Potym we czternaście lat szedłem zasię do Jeruzalem wespół i z Barnabaszem, wziąwszy z sobą i Tytusa.
A szedłem z objawienia i oznajmiłem im ewanjeliją, którą przepowiedam miedzy pogany, ale to z osobna z tymi, którzy byli zacnymi, iżbym snadź darmo nie biegł, abo też nie biegał.
A to dla braciej obłudnych i fałszywych, którzy wkradali się, aby wyszpiegowali wolność naszę, którą mamy w Jezusie Krystusie, aby nas zniewolili.
A od tych, którzy się zdadzą być czym (nie uczyłem się) i jakimi byli przed tym, nic mi do tego. Osobąć człowieczą Bóg nie brakuje. Abowiem którzy są w powadze, nic mi nie dołożyli.
Abowiem ten, który był mocny przez Piotra na apostolstwo obrzezania, tak też był mocny przez mię do poganów.
A gdy poznali łaskę mnie daną, Jakub, Kefas i Jan, które miano za słupy, dali mi i Barnabaszowi prawicę społeczności, abyśmy miedzy pogany przepowiedali, a oni miedzy obrzezanymi.
A gdy przyszedł Piotr do Antyjochjej, sprzeciwiłem się mu oblicznie przeto, iż był godzien naganienia.
Abowiem przed tym, niż przyszli niektórzy od Jakuba, wespół i z pogany jadał; a gdy ci przyszli, skradał się i odłączył się od nich, bojąc się tych, którzy byli z obrzezania.
I obłudnie się obchodzili wespół z nim ini też Żydowie tak, iż Barnabas też był uwiedzion w obłudność ich.
Ale gdym obaczył, iż nie prosto chodzili, jako przystało prawdzie ewanjelijej, rzekłem Piotrowi przed wszytkimi: Jesli ty będąc Żydem, pogańskie żywiesz a nie po żydowsku, czemu pogany przymuszasz, aby po żydowsku żyli?
Wiedząc, iż nie bywa usprawiedliwion człowiek z uczynków zakonu, ale przez wiarę w Jezusa Krystusa, teżeśmy my w Krystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Krystusowej, a nie z uczynków zakonu, przeto iż żadne ciało nie będzie usprawiedliwione z uczynków zakonu.
A jesli my szukając, abyśmy byli usprawiedliwieni przez Krystusa, bywamy znalezieni sami grzesznymi, izali Krystus jest sługą grzechu? Nie daj tego Boże!
I jestem wespół z Krystusem ukrzyżowany, a żywę już nie ja, ale żywie we mnie Krystus; a żywot, którym teraz żywę w ciele, w wierze Syna Bożego żywę, który umiłował mię i wydał samego siebie za mię.
Nie obracam ci wniwecz łaski Bożej; bo jesli przez zakon jest sprawiedliwość, tedyć Krystus próżno umarł.