„Któż tedy będzie mógł przemóc, żeby mu dom godny zbudował? Jeśliż go niebo i niebiosa nad niebiosy ogarnąć nie mogą: cóżem ja jest, żebych mu mógł dom zbudować? Ale tylko na to, aby przed nim było palone kadzenie.”

Biblia Jakuba Wujka: 2 Księga Kronik 2,6

Nawigacja

Lista rozdziałów

Biblia Brzeska
Księga: Ewangelia św. Łukasza 8:14

Tytuł oryginalny
Ewanjelija święta przez Łukasza świętego napisana
O Przekładzie
8:1
Stało się potym, iż chodził po wszytkich mieściech i po wsiach każąc i opowiedając królestwo Boże, a oni dwanaście byli z nim.
8:2
I niektóre niewiasty, które był uzdrowił od duchów złych i od chorób, jako Maria, którą zwano Magdalena, z której siedmioro diabelstwa wyszło.
8:3
Joanna też, żona Chuzego, sprawcę Herodowego, ktemu Zuzanna i inych wiele, które mu służyły z majętności swoich.
8:4
A gdy wielkie zgromadzenie ludzi schodziło się i którzy byli we wszytkich mieściech szły do niego, rzekł przez podobieństwo:
8:5
Niektóry co siał, wyszedł siać nasienia swego, a gdy siał, padało jedno podle drogi i podeptano je, a przyleciawszy ptacy powietrzni wyjedli je.
8:6
Drugie zaś upadło na opokę, a wszedszy uschło, abowiem nie miało wilgotności.
8:7
Drugie też padło miedzy ciernie; a gdy wyrosło, ciernie zagłuszyło je.
8:8
Drugie zasię padło na ziemię dobrą, a urózszy, przyniosło owoc stokrotny. Tedy mówiąc to wołał: Kto uszy ma ku słuchaniu, niech słucha!
8:9
I pytali go zwolennicy jego mówiąc: Cóż wżdy to jest za podobieństwo?
8:10
Tedy im on rzekł: Wamci dano znać tajemnice królestwa Bożego, ale inem tylko przez podobieństwa, aby widząc nie widzieli, a słysząc nie rozumieli.
8:11
Toć tedy jest podobieństwo: Nasienie jestci słowo Boże.
8:12
A którzy podle drogi, cić są, którzy słuchają, potym przychodzi diabeł i wybiera słowo z serca ich, aby uwierzywszy, nie byli zbawieni.
8:13
Którzy zasię na opokę, cić są, którzy gdy słuchają, z weselem przyjmują słowo, aleć ci nie mają korzenia, którzy do czasu wierząc, czasu pokusy odstępują.
8:14
Co zasię padło miedzy ciernie, cić są, którzy słuchali i odszedszy, od starania i od bogactw i od rozkoszy żywota są zagłuszeni i nie przynoszą owocu.
8:15
To co też padło na ziemię dobrą, cić są, którzy dobrym a uprzejmym sercem słyszane słowo trzymają, a owoc przynoszą przez cierpliwość.
8:16
A nie jestci żaden, który by zapaliwszy świecę, przykrył ją naczyniem, abo kładł pod łoże, ale ją stawia w lichtarz, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło.
8:17
Abowiemci nie masz nic tak tajemnego, co by się objawić nie miało, ani tak skrytego, czegoby poznać nie miano, ażeby na jaśnią nie wyszło.
8:18
A przetoż patrzcie, jako słuchacie. Abowiem ktokolwiek ma, będzie mu przydano, a kto nie ma, też i to, co się zda, jakoby miał, będzie od niego odjęto.
8:19
Przyszli potym k niemu matka i bracia jego; ale go dojdź nie mogli dla zgromadzenia ludu.
8:20
I oznajmiono mu to mówiąc: Matka twa i bracia twoi stoją na dworze, chcąc się z tobą widzieć.
8:21
Ale on odpowiedziawszy rzekł do nich: Matka moja i bracia moi onić są, którzy słowa Bożego słuchają i czynią mu dosyć.
8:22
I stało się potym dnia niektórego, iż wszedł w łódź i zwolennicy jego tedy rzekł do nich: Przeprawmy się do dalszego brzegu jeziora i wiezli się.
8:23
Tamże wioząc się usnął i przyszedł wiatr z wichrem na jezioro, aż się przepełniali a byli w niebezpieczeństwie.
8:24
A tak przystąpiwszy obudzili go mówiąc: Mistrzu, giniemy! A on się ocuciwszy sfukał wiatr i wały wód, zatymże przestały a było uciszenie.
8:25
Tedy im rzekł: I gdzież jest wiara wasza? Ale oni zlęknąwszy się, dziwowali się mówiąc jedni do drugich: I cóż zacz jest ten, że wiatrom i wodam rozkazuje, a słuchają go?
8:26
Potym się wieźli do krainy Gedareńczyków, która jest na brzegu przeciw Galilejej.
8:27
A gdy wyszedł na brzeg, zabieżał mu z miasta onego mąż niektóry, co miał diabelstwo od wiela czasów, ani się obłóczył w szatę i nie mieszkawał w domu, jedno w grobiech.
8:28
Ten gdy ujzrał Jezusa, krzyczał, a przypadszy do nóg jego głosem wielkim mówił: Cóż mi do ciebie Jezusie, Synu Boga nawyższego? Proszę cię, nie męcz mię.
8:29
(Abowiem rozkazował duchowi nieczystemu, aby wyszedł od człowieka onego; bo go od niemałego czasu trapił, a także związany łańcuchem i pęty był pod strażą, wszakże połamawszy związki pędzon był od diabła na pustynię)
8:30
Pytał go tedy Jezus mówiąc: Które jest twe imię? A on powiedział huf; abowiem wiele diabelstwa wstąpiło było weń.
8:31
I prosił go, aby im nie rozkazował idź w przepaści.
8:32
A było tam wielkie stado wieprzów pasących się po górze i prosili go, aby im wnie dopuścił wnidź. I dopuścił im.
8:33
Tedy diabelstwa wyszedszy od człowieka onego, weszły w wieprze, których stado wpadło z góry w jezioro i potonęło.
8:34
A gdy pastyrze ujzreli, co się stało, uciekli. A przyszedszy, oznajmili to w mieście i po wsiach.
8:35
A przetoż wyszli, aby oglądali, co się było stało, a przyszedszy do Jezusa naleźli człowieka onego, od którego wyszło diabelstwo ubranego i z dobrą pamięcią, siedzącego u nóg Jezusowych i ulękli się.
8:36
Powiedzieli im tedy ci, którzy widzieli, jako był ku zdrowiu przywrócon ten, który był opętany.
8:37
A tak go prosił wszytek lud okolicznie przyległej ziemicy Gadareńczyków, aby szedł precz od nich; abowiem byli wielkim strachem zjęci. A on też wsiadszy w łódź, wrócił się.
8:38
I prosił go on człowiek, od którego wyszło diabelstwo, aby był przy nim, ale go Jezus odprawił mówiąc:
8:39
Wróć się do domu twego, a opowiedz jako wielkie rzeczy z tobą Pan uczynił. Także odszedł, opowiedając po wszytkim mieście, jak wielkie rzeczy uczynił z nim Jezus.
8:40
Potym, gdy się Jezus wrócił, przyjęło go zgromadzenie ludzi; abowiem go wszyscy czekali.
8:41
Tedy oto przyszedł mąż niektóry imieniem Jair, a ten był książę bożnice; i przypadszy do nóg Jezusowych, prosił go, aby wszedł w dom jego.
8:42
Abowiem tylko jedyną dziewkę miał, która była jakoby we dwunaście lat, a ta już konała. Idąc tedy, ściśnion był od zgromadzenia ludzi.
8:43
Tamże niewiasta, która płynienie krwie cierpiała od lat dwunaście, a nałożyła na lekarze wszytko swe pożywienie i nie mogła być od żadnego zleczona.
8:44
Przystąpiwszy z tyłu, tknęła się podołka szaty jego, a natychmiast się zastanowiło płynienie krwie jej.
8:45
Tedy rzekł Jezus: Któż jest, co się mnie tknął? A gdy wszyscy przeli, rzekł Piotr i ci, którzy z nim byli: Mistrzu! Wielkość ludzi cię ściska i trąca, a ty mówisz: Któż się mnie dotknął?
8:46
Ale Jezus rzekł: Tknął ci się mnie ktoś, bom poznał, że moc wyszła ode mnie.
8:47
A gdy ujzrała niewiasta ona, iż się skryć nie mogła, drżąc przyszła, a upadszy przed nim, oznajmiła mu przed wszytkim ludem, dla której się go przyczyny tknęła i jako natychmiast uzdrowiona była.
8:48
Tedy jej on powiedział: Córko! Bądź serca dobrego, wiara twa zachowała cię. Idźże z pokojem.
8:49
Niż tego domówił, oto niektóry przyszedł od książęcia bożnice powiedając mu: Umarła córka twoja, nie przykrzże się Mistrzowi.
8:50
To usłyszawszy Jezus odpowiedział mu: Nie bój się, a wierz jedno, będzieć zachowana.
8:51
Zatym wszedszy w dom, nie dopuścił wnidź nikomu, jedno Piotrowi, Jakubowi i Janowi, a ojcu i matce dzieweczki.
8:52
A płakali jej wszyscy i narzekali, ale on im rzekł: Nie płaczcie! Boć nie umarła, ale śpi.
8:53
Tedy się z niego śmiali, wiedząc, iż była umarła.
8:54
A tak on wyrzuciwszy precz wszytki, a wziąwszy ją za rękę zawołał mówiąc: Dzieweczko, wstań!
8:55
Wrócił się tedy duch jej; i wstała wnet; a on rozkazał, żeby jej jeść dano.
8:56
I zdumieli się rodzicy jej. A on im też zakazał, aby żadnemu nie powiedali tego, co się było stało.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Ale Jezus zaraz do nich powiedział: Ufajcie, Ja jestem, Nie bójcie się!
Mat 14:27

W Chrystusie

Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.
Fil 4:6-7

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Piotr wiedział o tym że nie dożyje dnia pochwycenia ponieważ Jezus powiedział mu w jaki sposób umrze (Jan 21:18-19).

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Albowiem On jest pokojem naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i zburzył w ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru nieprzyjaźni,
Efez 2:14


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić