„I rzekł do niego Dawid: Nie bój się, gdyż chcę ci wyświadczyć łaskę ze względu na twego ojca, Jonatana. Chcę ci zwrócić całą posiadłość ziemską Saula, twego dziadka, ty sam zaś będziesz jadał u mojego stołu po wszystkie czasy.”

Biblia Warszawska: II Księga Samuela 9,7

Nawigacja

Biblia Brzeska
Księga: Ewangelia św. Jana 4:2

Tytuł oryginalny
Święta ewanjelija Jezusa Krystusa napisana przez Jana świętego
O Przekładzie
4:1
Potym gdy Pan zrozumiał, iż się osłyszeli faryzeuszowie, że on więcej zwolenników czynił i krzcił niżli Jan.
4:2
(Chociaż sam Jezus nie krzcił, jedno zwolennicy jego.)
4:3
Opuścił Judę i szedł zasię do Galilejej.
4:4
I przyszło mu prawie przejdź przez Samarją.
4:5
A tak przyszedł do miasta Samarjej, które zową Sychar, podle folwarku, który dał Jakub Józefowi, synowi swemu.
4:6
I był tam stok Jakubów; a przetoż Jezus będąc spracowany z drogi, siadł tak u stoku, a było jakoby o szóstej godzinie.
4:7
Zatym przyszła niewiasta samarytańska, aby czyrpała wodę, ku której rzekł Jezus: Daj mi pić!
4:8
Bo zwolennicy jego szli byli do miasta, aby kupili co jeść.
4:9
Tedy mu rzekła ona samarytańska niewiasta: Jakoż ty Żydem będąc, żądasz ode mnie picia, któram jest niewiasta samarytańska? Gdyż Żydowie nie towarzyszą z Samarytany.
4:10
Ale Jezus dawszy jej odpowiedź rzekł: O byżeś wiedziała ten dar Boży i kto ten jest, który mówi tobie: Daj mi pić, tedybyś ty go prosiła, a on by tobie dał wodę żywą.
4:11
Rzekła mu niewiasta: Panie! Nie masz czym czyrpać, a studnia jest głęboka, skądże tedy masz tę wodę żywą?
4:12
Izażeś ty większym jest nad ojca naszego Jakuba, który nam tę studnię dał, z której i sam pił i synowie jego i bydła jego?
4:13
A odpowiedziawszy Jezus rzekł jej: Każdy, który pije tę wodę, zasię będzie pragnął.
4:14
Lecz ktoby pił onę wodę, którą ja dam jemu, nie upragnie na wieki. Owszem woda ona, którą ja dam jemu, stanie się w nim źrzódłem wód wyskakujących ku żywotowi wiecznemu.
4:15
Zatym mu rzekła niewiasta: Panie! Daj mi tej wody, abych nie upragnęła, a żebych tu czyrpać nie chodziła.
4:16
Tedy jej rzekł Jezus: Idź, wzów męża twego, a przydź tu.
4:17
I odpowiedziawszy niewiasta rzekła mu: Nie mam męża. A Jezus jej rzekł: Dobrześ powiedziała: Nie mam męża.
4:18
Abowiemeś piąci mężów miała, a teraz ten, którego masz, nie jestci twój mąż; toś prawdziwie powiedziała.
4:19
I rzekła mu niewiasta: Panie! Widzę, iżeś ty jest prorok.
4:20
Ojcowie naszy chwalili Boga na górze tej, a wy powiedacie, że w Jeruzalem jest miejsce, kędy potrzeba Boga chwalić.
4:21
Na to jej powiedział Jezus: Niewiasto! Wierz mi, przyjdzieć czas, gdy ani na górze tej, ani w Jeruzalem będziecie chwalić Ojca.
4:22
Wy chwalicie, co nie wiecie; a myć chwalimy, co wiemy; abowiem jest zbawienie z Żydów.
4:23
Aleć przyjdzie czas i teraz jest, gdy prawdziwi chwalcy będą chwalić Ojca duchem i prawdą. Bo i Ociec takowych szuka, którzyby go chwalili.
4:24
Bóg jestci duch, a tak ci, którzy go chwalą, potrzeba aby go chwalili w duchu i w prawdzie.
4:25
Rzekła mu niewiasta: Wiem, żeć przyjdzie Mesjasz, który rzeczon jest Krystus, onci, gdy przyjdzie, oznajmi nam wszytko.
4:26
I powiedział jej Jezus: Jaciem jest, który mówię tobie.
4:27
A na ten czas przyszli zwolennicy jego i dziwowali się, że z niewiastą rozmawiał; wszakoż mu żaden nie rzekł: Ocz pytasz, abo co z nią rozmawiasz?
4:28
Zostawiwszy tedy dzban swój niewiasta, szła ku miastu i powiedziała ludziam miejsca onego.
4:29
Pódźcie a oglądajcie człowieka, który mi powiedział wszytko, comkolwiek czyniła, zali nie ten jest Krystus?
4:30
A przetoż wyszli z miasta i przyszli do niego.
4:31
W ten czas go prosili zwolennicy jego mówiąc: Mistrzu! Jedz.
4:32
Ale im on rzekł: Mam ja pokarm, co go pożywać będę, o którym wy nie wiecie.
4:33
I mówili zwolennicy jedni ku drugim: Izali mu kto przyniósł coby jadł?
4:34
Tedy rzekł Jezus: Mójci pokarm jest, abych czynił wolą tego, który mię posłał, a dokończył sprawy jego.
4:35
Izaż wy nie mówicie: Jeszcze są czterzy miesiące, a tedyć żniwo przyjdzie? Otoż wam powiedam: Podnieście oczu waszych, a przypatrzcie się krainam, boć już białe są ku żniwu.
4:36
A któryć żnie, bierze zapłatę i zbiera owoc do żywota wiecznego, aby i ten, który sieje, weselił się społu z tym, który żnie.
4:37
Abowiem w tym powieść ona jest prawdziwa: Inszyć jest, który sieje, a inszy, który żnie.
4:38
Jaciem was posłał żąć to, około czegoście wy nie robili; inszyć robili, a wyście weszli w robotę ich.
4:39
Tedy z miasta onego wiele Samarytanów uwierzyli weń na powieść onej niewiasty, która świadczyła: Że jej wszytko powiedział, co jednokolwiek czyniła.
4:40
A tak gdy się do niego zeszli Samarytani, prosili go, aby u nich został i został tam przez dwa dni.
4:41
I uwierzyło ich więcej na słowa jego.
4:42
A mówili niewieście: Już nie na twą powieść więcej wierzymy, abowiem jużechmy sami słyszeli i wiemy, żeć ten jest prawdziwie on zbawiciel świata, Krystus.
4:43
Potym po dwu dnioch odszedł stamtąd i szedł do Galilejej.
4:44
Abowiem oświadczał się sam Jezus: Iż prorok w ojczyźnie swej nie jest w uczciwości.
4:45
Gdy tedy przyszedł do Galilejej, przyjęli go Galilejczycy, bo widzieli wszytko, co czynił w Jeruzalem na dzień święty, bo też byli i sami zeszli się na dzień święty.
4:46
Zatym Jezus przyszedł zasię do Kany, miasteczka galilejskiego, gdzie był uczynił z wody wino. A w Kapernaum był niektóry dworzanin królewski, którego syn był niemocen.
4:47
Ten gdy usłyszał, iż Jezus przyszedł z Judy do Galilejej, szedł do niego prosząc go, aby wstąpił a uzdrowił syna jego, bo już miał był umrzeć.
4:48
A przetoż mu rzekł Jezus: Jesliż znaków i cudów nie ujzrycie, nie uwierzycie.
4:49
Ale mu powiedział on królewski dworzanin: Panie! Wstąp pirwej niż umrze syn mój.
4:50
Rzekł mu Jezus: Idź, syn twój żyw jest. I uwierzył człowiek słowam, które mu był powiedział Jezus, a odszedł.
4:51
I gdy już przychadzał, zabieżeli mu słudzy i oznajmili mówiąc: Syn twój żyw jest.
4:52
A przetoż pytał od nich godziny, o którejby się lepiej mieć począł, a oni mu powiedzieli: Wczora około siódmej godziny opuściła go gorączka.
4:53
I poznał ociec, iż się to onej godziny stało, gdy mu powiedział Jezus: Syn twój jest żyw. Uwierzył tedy sam i wszytek dom jego.
4:54
A tenci zasię wtóry cud okazał Jezus, gdy przyszedł z Judy do Galilejej.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Są jak straszak na polu ogórkowym, nie mówią, trzeba je nosić, bo nie mogą chodzić. Nie bójcie się ich, bo nie mogą szkodzić, lecz nie mogą też nic dobrego uczynić.
Jer 10:5

W Chrystusie

W końcu, bracia moi, umacniajcie się w Panu i w potężnej mocy jego.
Efez 6:10

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

W Biblii wymienionych zostało około 125 zwierząt.

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Jan 3:15-16


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić