Biblia Brzeska
Księga: 1 Księga Mojżeszowa 2:22
Tytuł oryginalny
Pierwsze księgi Mojżeszowe które zową językiem greckim Genesis a po polsku Początkiem albo Rodzajem
Pierwsze księgi Mojżeszowe które zową językiem greckim Genesis a po polsku Początkiem albo Rodzajem
Abowiem dokończył był Bóg dnia siódmego sprawy swej, którą uczynił i odpoczynął dnia siódmego od każdej swej sprawy, którą sprawował.
I błogosławił Bóg dniowi siódmemu a poświęcił go, iż weń przestał od każdej swej sprawy, którą był stworzył, aby tak była.
Takoweć oto są początki nieba i ziemie, gdy były stworzone dnia onego, w który Pan Bóg uczynił niebo i ziemię.
I wszytkę latorośl polną przed tym niż była na ziemi i każde ziele polne pierwej niż wzeszło. Abowiem Pan Bóg jeszcze był nie spuszczał dżdża na ziemię, ani był człowiek ku sprawowaniu ziemie.
Tedy Pan Bóg stworzył był człowieka z prochu ziemie, a natchnął w oblicze jego tchnienie żywota, stał się tedy człowiek duszą żywiącą.
Też jeszcze sadził Pan Bóg sad w Eden na wschód słońca i tam postawił człowieka, którego był stworzył.
A nadto Pan Bóg wywiódł był z ziemie wszelkie drzewo wdzięczne na wejzrzeniu i smaczne ku jedzeniu. Też i drzewo żywota w pośrzodku sadu, także i drzewo wiadomości dobrego i złego.
Przezwisko też rzeki trzeciej jest Hidekel, ta płynie na wschód słońca ku Asyryjej. A czwarta rzeka jest Euphrates.
Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego jeść nie będziesz. Abowiem jako skoro będziesz jadł z niego śmiercią umrzesz.
A rzekł też był Pan Bóg: Niedobrze być człowiekowi samemu, uczynię jemu podpomożenie przystojne jemu.
Także Pan Bóg, gdy już stworzył z ziemie wszytki źwierzęta polne i wszystki ptaki powietrzne, przywiódł je do Adama, aby oglądał jakoby je przezwać miał. A każda rzecz, która jedno miała duszę żywą jako nazwał Adam, tak było imię jej.
Tedy Adam dał imiona wszystkim bydlętom i ptakom powietrznym i wszem zwierzętom polnem. Ale Adamowi nie było znalezione podpomożenie, któreby przy nim być miało.
Potym Pan Bóg puścił twardy sen na Adama, a gdy zasnął, wziął jedno żebro z niego i napełnił ciałem miejsce ono.
Tedy rzekł Adam: Toć teraz jest kość z kości moich i ciało z ciała mojego, a dlategoż ona będzie nazwana mężatką, bo jest z męża wzięta.
A przetoż opuści człowiek ojca swego i matkę swą, a przyłączy się ku żenie swej, tak iż będą jedno ciało.